Dyskretne szaleństwo

Każdy kto sięgając po tę książkę nastawi się na balansujący na cienkiej linie między przygnębieniem a powagą życiowych tragedii specyficzny klimat ,którym otoczona jest fabuła , zagłębiając się w nią , nie dozna rozczarowania.
Bohaterowie są obdarzeni dość barwną budową charakteru ,choć nie ma tutaj żadnych zagadek , tajemnic czy skomplikowanych zachowań nad którymi można by było snuć refleksje. Jest to raczej książka lekkostrawna,mimo dość istotnego meritum ,która nie jest w stanie zająć czytelnikowi więcej czasu,aniżeli byłoby to potrzebne.
Powieść wysuwa na pierwszy plan wiele różnych odmian szaleństwa, jednak to po drugim torze wyłaniającym się z cienia pierwszego, sunie tytułowy rodzaj szaleństwa. Ten dyskretny, osobiście uważam że dość powszechny a bagatelizowany, polegający na odłączeniu się od własnego świata wewnętrznego , uczuć , emocji,dzielący się na kilka charakterystycznych podtypów. Czytelnik ma okazję się przekonać dokąd prowadzi w pewnych okolicznościach takie działanie oraz tym samym zastanowić się gdzie tak naprawdę egzystuje skupisko problematycznie "chorych"...

Książka "Dyskretnie Szaleństwo" bardzo mi się podobała. Klimat który jest tam utrzymany uwielbiam.Powieść jest mroczna co nadaje jej polotu opisuje, jak w XIX wieku wyglądało leczenie osób chorych psychicznie, jak funkcjonowały przytułki i szpitale w dość ciężkich i mrocznych czasach. Czyta się dobrze i szybko ,choć czasem lekko zalatuje nudą ,jednakże wynagradza to sam koniec.