Opinia na temat książki Dwór Srebrnych Płomieni. Część 2

Kasjan; on od zawsze był moją ulubioną męską postacią. Jego cięty język, wulgarny humor, wysoka samoocena - no po prostu uwielbiam go. Jestem zachwycona tym, jak mówił o Neście, jak potrafił ją rozgryźć i walczył o nią do samego końca. Był świadomy wszystkich jej zalet i wad, a mimo to nie uciekł od niej. Fragment, gdy powiedział, że już przy pierwszym spotkaniu z Nestą, gdy była jeszcze człowiekiem, był gotowy paść przed nią na kolana - kocham go absolutnie i nigdy o nim nie zapomnę.

Nesta; od pierwszego tomu wiedziałam, że ta postać ma potencjał i nie pomyliłam się. Owszem, była momentami irytująca i jestem pewna, że w prawdziwym życiu odwróciłabym się od takiej osoby, ale Nesta jest tak ciekawą postacią, że aż brak słów by to opisać. Każda jej zgryźliwość, chłód i wredota miały swoją przyczynę. Ona nie stała się czarnym charakterem dlatego, że chciała, tylko dlatego, że życie ją do tego zmusiło. Odtrącanie od siebie ludzi, wegetacja, ignorowanie własnych talentów i możliwości - to typowa zagrywka osoby, która źle czuje się sama ze sobą i nie chce, by inni się o nią martwili, bo twierdzi, że nie zasługuje na to. Jednocześnie odczuwa więcej emocji, niż ktokolwiek inny.
Byłam zafascynowana tym, co czuła do Kasjana. Zakochała się w nim od pierwszego wrażenia, a jednak wiedziała, że ze swoim okropnym charakterem nie zasługuje na niego. I może z początku tak było, ale później, gdy zaczęła nad sobą pracować, udowodniła, że jest idealną partnerką dla niego.

Końcówka książki, gdzie Nesta mówi Kasjanowi, że w przyszłości będzie w stanie urodzić mu skrzydlate dzieciątko - KRZYKNĘŁAM WTEDY Z RADOŚCI.
I jeszcze ich pompatyczna ceremonia godowa, jeezas, oni są dla siebie stworzeni.