Duszan

Wszystko zmieniło się tamtego lata.”

Poznajemy Duszana chłopca, który razem z bratem przeżywa niezwykłe przygody podczas wakacyjnego pobytu u babci, w Zalesiu. Początkowo chłopcy dziwią się wszystkiemu, są niepewni i zdystansowani. Babcia bowiem mieszka w pięknym, urokliwym, tajemniczym miejscu, w lesie. Tutaj świat wygląda zupełnie inaczej niż ten, jaki mają na co dzień w mieście. Babcia daje chłopcom możliwość odkrywania intrygującego ich otoczenia po swojemu. Wydaje im się bardzo „inna”, niczego nie nakazuje, nie zabrania, podpowiada, wspiera, ciekawie opowiada o rzeczach, o których nie mieli zielonego pojęcia.

Książeczka napisana jest w formie pamiętnika, wkraczamy w świat Duszana i razem z nim przeżywamy jego przygody. Natura, tajemniczość, zwierzęta, wieś - gdzie życie toczy się zupełnie innym rytmem. Piękno otaczającego świata, miłość braterska, przyjaźń, troska o bliskich, moc, która drzemie w każdym z nas.

Przeczytałam ją z ogromną przyjemnością i ciekawością. Pobudza dziecięcą wyobraźnię i daje do myślenia. Przepiękne ilustracje Pani Doroty Wojciechowskiej zwracają uwagę i podnoszą jej walory. Mądra, magiczna, wartościowa, pozytywnie zaskakująca książka nie tylko dla milusińskich. Serdecznie polecam małym i dużym. Książka nagrodzona w konkursie Wielokropek 2016 r.

Duszan wraz z bratem spędzają wakacje u babci w Zalesiu. Po początkowej niechęci i bójkach, doceniają otoczenie i beztroską zabawę, której dotychczas nie znali. Wychowywani w mieście pod czujną opieką rodziców nie mogli decydować o swoich zamierzeniach. Trafiając do babci pośrodku lasu dopiero uczą się jak dzieciństwo może sprawiać przyjemność. Książka jest spisana przez Duszana w formie pamiętnika, a ten został ukryty w kapsule czasu..

Przepięknie wydana książka dla młodych czytelników z fantastycznymi i osobliwymi ilustracjami. Cała historia również niesie w swojej treści mądre i wartościowe przesłanie.
Nie każde dziecko ma możliwość rozwijania własnej wyobraźni, a rodzice w takich przypadkach są największym ogranicznikiem. Dzieci powinny jak najdłużej cieszyć się drobnostkami i beztroską do jakiej mają całkowite prawo, gdzie zabawa jest wyznacznikiem spędzania wolnego czasu.
Więź pokazana między braćmi, ale i babcią uświadamia jak ważne jest zaufanie do drugiej osoby.
Magia wyobraźni także ma swoją cząstkę w tej historii, dlatego nie dziwię się w zupełności, że książka "Duszan" została nagrodzona w konkursie Wielokropek 2016, ponieważ ta historia całkowicie zasługuje na nagrodę.

Wróćmy do czasów dzieciństwa, kiedy to wyobraźnia działała na najwyższych obrotach, przeżywaliśmy najlepsze przygody swojego życia i beztrosko biegaliśmy pobrudzeni, z obdartymi kolanami i łokciami marząc, by dzień szybko się nie kończył.

Zakopaliście swoją kapsułę czasu czy w inny sposób zatrzymaliście wspomnienia z dzieciństwa?

Antonina Todorović stworzyła piękną historię, która pomaga nam wrócić do czasów, kiedy naszym największym zmartwieniem było, o której mama będzie wolała do domu. Każdy przeżywał przygody, o których pamięta do dziś. Wakacje u babci? Ach, co to były za czasy!

Tytułowy Duszan zapisuje wydarzenia, które miały miejsce podczas wakacji u babci. Mieszka w mieście, w którym nikogo nie zna, czuje się samotny i razem z bratem jadą do babci. Ten wyjazd zapamiętają na długo, ponieważ w Zalesiu czeka ich mnóstwo przygód. Później zapisany pamiętnik oczywiście trafia do Kapsuły Czasu.

Zacznę od tego, że okładka, jak i ilustracje są przepięknie wykonane i od razu przyciągają wzrok. Myślałam, że nie spodobają się córce, ponieważ są dość oryginalne, ale mocno się myliłam. Chętnie i z zachwytem im się przyglądała.

Ale nie tylko ilustracje pani Doroty Wojciechowskiej są warte uwagi. Najważniejsza jest treść, która ma wiele do przekazania czytelnikowi. Ukazuje, jak ważna jest braterska miłość, życie w zgodzie ze sobą i członkami rodziny, by korzystać z uroków dzieciństwa, pielęgnować wyobraźnię i marzenia, bawić się i...

,,To język zwierząt mój chłopcze(...) Żeby się go nauczyć, musisz najpierw oswoić wilka, odnaleźć marzenia, wskoczyć w ogień, zgubić się i odnaleźć".

To naprawdę magiczna opowieść:-) Przepełniona pięknymi rysunkami, które są zabawne i urocze jednocześnie. Strony pięknie przyozdobione w miejscach, których dotyczy poruszana treść. W ogóle podobało mi się zaskoczenie samych bohaterów książki, którzy przyjechali w odwiedziny do babci i nie myśleli, że będą traktowani odwrotnie niż u nich w domu. Tam zawsze zmuszani do śniadania musieli napełnić żołądki, choć w ogóle nie mieli na to ochoty. Tutaj nikt ich na śniadanie nie woła. To wywołuje wpierw zadowolenie, a później dziwny szok, gdyż nie spodziewali się, że jednak przygody u babci będą się odbywały na głodnego. Do tego zaczęli się zastanawiać, dlaczego ich babcia jest inna, mówi dziwnymi skrótami, w ogóle opowiada rzeczy o których oni nie mieli pojęcia. Czyżby zwariowała?
Chłopcy są z miasta i rodzice nigdy nie wymagali od nich podejmowania jakichkolwiek decyzji. Zawsze decydowali za nich, a im pozostawało jedynie biernie się temu przyglądać. Tutaj panuje zupełna odwrotność. Muszą nauczyć się samodzielnego myślenia, co ich dziwi i ciekawi jednocześnie. Jak myślicie, jak się ta historia zakończy? Czy ich babcia faktycznie jest szalona, czy też zwyczajnie pozwala im swobodnie dorosnąć?
Cudowna bajka spisana jako pamiętnik. Pierwsze słowa z książki idealnie opisują jego tajemniczość. Wkraczamy w prywatny świa...

Las potrafi skrywać wiele tajemnic… przekonał się o tym Duszan. Choć początkowo wakacje w domu babci, w małym miasteczku, w miejscu gdzie natura wychodzi na pierwszy plan nie zapowiadały się interesująco, mały chłopiec z pewnością zapamięta je na bardzo długo.
Czytając tę krótką historię, a w zasadzie wakacyjny pamiętnik chłopca z sentymentem wracałam myślami do czasów mojego dzieciństwa. Podobnie jak on często spędzałam je w niesamowitym miejscu, tam gdzie jezioro „rozmawiało” z lasem, razem z moją siostrą i całą ferajną, więc uwierzcie, że dużo się działo. 🙂 Każdy dzień był dla nas w pewien sposób magiczny, tam zapominało się o rzeczywistości. Choć nie spotkałam tak niezwykłego niedźwiedzia, jak Duszan to na mojej drodze stanęli inni,,, czaple, nutria, zaskrońce, małe ptaki i każde z nich opowiadało mi o świecie.
Pewnego lata zakopaliśmy nawet kapsułę czasu, dokładnie tak jak chłopcy z tej książki. Bardzo jestem ciekawa czy dalej jest pod tym drzewem ( na wprost od naszego domku i trzy kroki w prawo, duża sosna w drugim rzędzie). 😏

Ta historia to nie tylko wspaniała podróż do dzieciństwa, ale również do świata magii i beztroski, choć chłopcy musieli uporać się z wieloma przeszkodami jakie napotkali i niewątpliwie ten wakacyjny czas wiele ich nauczył - właśnie za to kocham bajki!

Bez wątpienia należy tutaj również wspomnieć o ilustracjach pani Doroty Wojciechowskiej. Są niezwykłe, oddające klimat całej historii w pełni, a młodszym czytelnikom z...

Duszan i Janek są braćmi, którzy mieszkają razem z rodzicami w mieście. Pewnego dnia wyruszają na wakacje do babci na wsi. Okazuje się, że jest tam zupełnie inaczej niż w domu. Początkowo nieśmiało, później coraz odważniej zaczynają odkrywać tajemnice natury, jaka otacza babciny domek. Tu wolno im praktycznie wszystko, do niczego nie są zmuszani, nikt nic od nich nie wymaga. Nadchodzi jednak moment, w którym zdarza się pewien wypadek, a rodzice postanawiają zabrać ich do domu. Żaden z nich nie chce. Czy uda im się wymyślić coś, aby zostać u babci? Co takiego się stało? Jakie przygody przeżyją chłopcy? Co odkryją?

Historia w książce okazała się naprawdę ciekawa. Wciąga młodego czytelnika, sprawia, że przeżywa wszystko wraz z bohaterami. To jedna z tych książek, która nie tylko bawi, ale również znajdziemy w niej mądry i wartościowy przekaz. Jaki? To już sami musicie sprawdzić, ja zdradzić nie mogę.

Ilustracje są ciekawe, niebanalne, adekwatne do treści. Ogląda się je z przyjemnością, a jednocześnie zachęcają do poznania treści.

Książka posiada twardą i solidną okładkę, dzięki której nie zniszczy się szybko.

Osobiście lubię, kiedy książki dla dzieci mają coś więcej niż samą ciekawą historię, kiedy przekazują coś wartościowego, można z nich wyciągać morały. Taka właśnie jest książka pt.: „Duszan” i według mnie warto ją dołączyć do domowej biblioteczki. Z przyjemnością polecam.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - ...

RECENZJA KSIAŻKI "DUSZAN" Antonina Todorović.

🌲🐛🦋🐌

Książka nagrodzona w konkursie Wielokropek 2016!

Duszan jako młody chłopiec postanawia napisać pamiętnik o przygodach jakie przeżywa w domku u Babci razem ze swoim bratem Jankiem.

🦊 Co spotkało tych dwóch rezolutnych chłopców?
🐈 Czy Babcia jest zwykłą babcią?
A może potrafi rozmawiać ze zwierzętami?
🐺 Czy da się oswoić wilka?
Ile magii kryje las?

Jest to piękna historia, kapsuła czasu, która przenosi nas nie tylko do wspomnień narratora, ale również do naszych własnych.

Kto pamięta swoje dzieciństwo? Wymyślonych przyjaciół i tych całkiem realnych?
Owady, psy, koty, które były naszymi powiernikami?
Bieganie po polach, łąkach czy lasach?
Zakopywanie skarbów czy tworzenie swojej bazy?
Wymieniać można długo, a w tej książce właśnie to znajdziecie ♡

Historia dzieje się szybko, chociaż wiem, że można było rozpisać ją niczym dzieci z Bullerbyn na większej ilości stron.
Rysunki są bardzo ładne aczkolwiek żałuję, że gdzieniedzie są "skopiowane" tylko w lustrzanym odbiciu, co z pewnością miało na celu wprowadzić ten stan wymysłu i nierealności.
Uczy tego, że każdy z nas ma w sobie magię, ma w sobie umiejętności i zdolności a potrzeba tylko (albo az) odwagi, by po to wszystko sięgnąć ♡

P.S jeździliście kiedyś na osiołku? A może na krowie? Macie takie wspomnienia?;)

Autor: Antonina Todorović

Czy można u dziecka zabić wyobraźnię? Można. Gdy dajemy dziecku obowiązki zamiast dać mu przyzwolenie na zabawę jego dzieciństwo zanika. W młodym wieku przestaje marzyć, przestaje szukać przygód. A czy da się ją przywrócić?

Duszan i Janek spędzają wakacje u babci. Są niepewni w nowym miejscu, co chwilę pytają się kobiety czy mogą coś zrobić, ciągle się kłócą. Zaczynają się zmieniać w momencie, w którym zaczynają poznawać okolicę. Ale czy to wszystko ma sens? Czy dzieci wracając do domu znowu staną się „dorosłymi” z obowiązkami?

Książka dla dzieci, ale i dorosły może coś z niej wyciągnąć. W każdym z nas jest wewnętrzne dziecko, które od czasu do czasu powinniśmy pokazywać. Zabawa z dzieckiem będzie takim powrotem do dzieciństwa. Dzięki temu nie zapomnimy jak to jest być młodym i beztroskim człowiekiem.

Przyjemny język sprawił, że książkę czytało się bardzo szybko. Pół godzinki i już byłam po lekturze. Ogromny plus, że oprócz samego tekstu są obrazki, które zaciekawią niejednego młodego czytelnika. Na pewno można czytać książkę od najmłodszych lat. Sama przekażę ją kuzynce i zobaczymy czy też jej się spodoba.

Czy lubicie książki dla dzieci? Mądre, uczące i pobudzające dziecięcą wyobraźnię?
"Duszan" to książka nagrodzona w konkursie Wielokropek w 2016 roku.
Poznajcie leśne przygody, braterską solidarność i świat wyobraźni...

"Nazywam się Duszan. Jeśli czytasz te słowa, to znaczy, że otworzyłeś Kapsułę Czasu, którą zakopaliśmy razem z moim bratem Jankiem pod kasztanem, tuż za miodowym domem naszej babci.
To mój pamiętnik.
Opisałem w nim wszystkie nasze przygody podczas pobytu w Zalesiu".

To ślicznie ilustrowana książka dla dzieci 4+
Autorka napisała piękną historię i pozwoliła dzieciom oczami wyobraźni przeżywać ją wraz z bohaterami.
To historia o tym, aby pielęgnować w sobie tą malutką cząstkę dziecka, a dzieciom stworzyć piękny świat radości i beztroski.
Oczywiście, żeby rozpieszczania było więcej jest i babcia, która niczym czarodziejka otacza ramionami.
Chciałoby się znów być dzieckiem,mieć wakacje, beztrosko szaleć i biec, kiedy babcia woła na obiad...

Książkę "Duszan" autorstwa Antoniny Todorović pokazywałam Wam na story już kilka razy. Przeczytałam ją już jakiś czas temu i wciąż jestem pod wielkim wrażeniem.

Opowiada ona o przygodach tytułowego Duszana i jego brata Janka.
Chłopcy wraz z rozpoczęciem wakacji wyruszają do Babci, gdzie mają spędzić lato. To właśnie tu rozpoczyna się przygoda. Możemy towarzyszyć braciom w odkrywaniu tajemnic Zalesia i wraz z nimi poszukiwać miejsca ze snu jednego z chłopców, a nawet oswajać dzikiego wilka.

Dziecięca wyobraźnia nie zna granic. I to jest takie piękne! ❤️

Muszę przyznać, że ostatnimi czasy bardzo polubiłam się z literatura dziecięcą. Moja córka jest jeszcze za mała na tak rozbudowane książki, ale już teraz oglądała obrazki z wielkim przejęciem. Ilustracje zawarte w książce są przepiękne, więc w sumie się nie dziwię...:) Z pewnością za jakiś rok, może dwa lata wrócimy do tej historii- tym razem we dwójkę.

Gorąco polecam :)