Opinia na temat książki Drowning Souls

Po przeczytaniu „High Hopes” wręcz nie mogłam doczekać się kolejnego tomu serii „Szpital Whitestone” autorstwa Avy Reed. Czy druga część była równie emocjonującą lekturą, jak pierwsza? Już spieszę z wyjaśnieniem.

Chociaż „Drowning Souls” jest bezpośrednią kontynuacją „High Hopes”, tym razem śledzimy wydarzenia z perspektywy kolejnej dwójki lekarzy, którzy występowali w poprzednim tomie, jako postacie drugoplanowe. Sierra Harris i Mitch Rivera, bo o nich mowa, podobnie, jak Laura Collins, są rezydentami, którzy niedawno rozpoczęli pracę w Whitestone. Oboje są bardzo ambitni i pragną stać się najlepsi w swoim fachu. Do czego doprowadzi ich rywalizacja?

Jedno jest pewne, kiedy w szpitalu dojdzie do bardzo poważnego wypadku, ich świat na chwile stanie w miejscu. Czy w obliczu tragedii Sierra i Mitch zbliżą się do siebie? Tego dowiecie się, sięgając po książkę Avy Reed.

Muszę przyznać, że chociaż miałam pewne obawy co do tej kontynuacji historii w takiej formie, okazały się one bezpodstawne. Oczywiście, zanim zabrałam się za jej czytanie, zdawałam sobie sprawę z tego, że w tym tomie zmienią się główni bohaterowie, więc te obawy wynikały właściwie z tego, że nie byłam przekonana, jak autorka poradzi sobie z połączeniem fabuły obu części, ponieważ „High Hopes” zakończyło się w dość kulminacyjnym momencie. Jednakże szybko okazało się, że nie miała z tym najmniejszych problemów, a książka „Drowning Souls” - podobnie jak jej poprzedniczka, wciągnęła mnie już od pierwszej strony.

Bardzo podobał mi się ukazanie rozwoju relacji pomiędzy Sierrą i Mitchem. W mojej ocenie wyszło to nawet minimalnie lepiej niż w przypadku Laury i Nasha. Być może było to spowodowane tym, że są na tym samym szczeblu zawodowej drabiny albo po prostu bardzo przypominało mi związek podobnej pary z serialu „Grey’s Anatomy”, który swego czasu poznałam dzięki jednej z moich przyjaciółek.

Niezmiennie jestem również zachwycona tym, jak ogromny research zrobiła autorka, przygotowując się do napisania medycznej serii i mam nadzieję, że kolejne odsłony również będą trzymać poziom pod tym względem.

Zakończenie „Drowning Souls” także zostało urwane w połowie, więc wychodzi na to, że każdy tom będzie kończył się cliffhangerem i chociaż zazwyczaj bardzo mnie taki zabieg irytuje, w przypadku tej serii zupełnie mi to nie przeszkadza, a wręcz przeciwnie — zachęca mnie do przeczytania kolejnej części. Dlatego mam nadzieję, że wydawnictwo nie każe nam zbyt długo czekać na kontynuację perypetii lekarzy ze szpitala Whitestone.