Drowning Souls

Po przeczytaniu „High Hopes” wręcz nie mogłam doczekać się kolejnego tomu serii „Szpital Whitestone” autorstwa Avy Reed. Czy druga część była równie emocjonującą lekturą, jak pierwsza? Już spieszę z wyjaśnieniem.

Chociaż „Drowning Souls” jest bezpośrednią kontynuacją „High Hopes”, tym razem śledzimy wydarzenia z perspektywy kolejnej dwójki lekarzy, którzy występowali w poprzednim tomie, jako postacie drugoplanowe. Sierra Harris i Mitch Rivera, bo o nich mowa, podobnie, jak Laura Collins, są rezydentami, którzy niedawno rozpoczęli pracę w Whitestone. Oboje są bardzo ambitni i pragną stać się najlepsi w swoim fachu. Do czego doprowadzi ich rywalizacja?

Jedno jest pewne, kiedy w szpitalu dojdzie do bardzo poważnego wypadku, ich świat na chwile stanie w miejscu. Czy w obliczu tragedii Sierra i Mitch zbliżą się do siebie? Tego dowiecie się, sięgając po książkę Avy Reed.

Muszę przyznać, że chociaż miałam pewne obawy co do tej kontynuacji historii w takiej formie, okazały się one bezpodstawne. Oczywiście, zanim zabrałam się za jej czytanie, zdawałam sobie sprawę z tego, że w tym tomie zmienią się główni bohaterowie, więc te obawy wynikały właściwie z tego, że nie byłam przekonana, jak autorka poradzi sobie z połączeniem fabuły obu części, ponieważ „High Hopes” zakończyło się w dość kulminacyjnym momencie. Jednakże szybko okazało się, że nie miała z tym najmniejszych problemów, a książka „Drowning Souls” - podobnie jak jej poprzedniczka, wciągnęła mnie...

Znów postawiłam swoje kroki w Szpitalu Whitestone. „Drowning Souls to bezpośrednia kontynuacja pierwszej części, z tą różnicą, ze teraz poznajemy świat oczami Sierry i Mitcha.

Nie polubiłam ich w pierwszej części, jednak uległo to zmianie. Dowiadujemy się co stoi za zamkniętą, sarkastyczną, wycofaną postawą kobiety. Wiemy, co ją ukształtowało na taką jaką jest. Mitch również zyskuje, bardzo często nawet rozczulał swoimi gestami w stronę Sierry, śmiem twierdzić, że kierował się zasadą „przez żołądek do serca”!

Ich relacja od samego początku jest pełna odpychania i przyciągania. On nieustannie, niestrudzenie wyciąga do niej dłoń; ona odwraca głowę w drugą stronę. Są jak dzień i noc, światło i cień. Tak różni, jednak właśnie dlatego pasują do siebie idealnie, uzupełniając swoje braki.

To, co działo się po wypadku wzruszała mnie. Obydwoje przeszli długą drogę. Mitch musiał odnaleźć się w nowej obecności. Nie tylko na jego ciele zaszły zmiany, ale i w jego duszy. Jego przeżycia zmieniły postrzeganie pewnych kwestii. Sierra powoli, swoim tempem otwierała się na dobro, którym chcieli ją obdarzyć znajomi. Na słowa uznania zasługuje przyjaźń kobiet, która w pierwszym powoli rodziła się, a teraz dojrzewała i z każdą stroną piękniała.

„Drowning Souls” to też mnogość opisanych przypadków medycznych, niekoloryzowanych. Są skrajne przypadki w których na próżno szukać szczęśliwego zakończenia, są i lekc...