Lectio divina z Apostołem Tomaszem
Tomasz - Didymos - "Bliźniak" uczy wiary, która rodzi się z tęsknoty za Jezusem
Tomasz - Didymos - "Bliźniak" uczy wiary, która rodzi się z tęsknoty za Jezusem
Biblia od pierwszej do ostatniej strony pełna jest naszych duchowych bliźniaków. Ich historie zapisane na stronicach Pism opowiadają o nas. Kryją w sobie naszą historię życia. Łączy ich coś najważniejszego: wszyscy prowadzą do spotkania z Jezusem.
Razem z Tomaszem możemy zobaczyć swoją historię wyraźniej. Możemy głębiej przeżyć swoją wiarę i relację ze zranionym Jezusem, poranionym Kościołem - Mistycznym Ciałem Chrystusa, relację z poranionym światem. Wraz z Tomaszem wyznamy najkrótsze "Credo": "Pan mój i Bóg mój!".
W swojej relacji z Jezusem Tomasz przekonuje nas, że w wierze jest miejsce na niedowierzanie, na spieranie się z Bogiem, na żal i gniew, w których możemy opowiedzieć o cierpieniu swojej duszy, tęsknocie za Bogiem miłości, by wreszcie powiedzieć do Niego: "mój... mój!".
Mojego Zbawiciela rozpoznaję po moich ranach, które wziął na siebie. Krwawiący bok Jezusa mówi mi, że najbardziej rani Go moja niewiara w Jego miłość. Mówi do mnie jak do Tomasza: „Włóż rękę do mojego boku i nie bądź niedowiarkiem”. Pójdziemy drogą (nie)wierzącego Tomasza, który w zranionym Jezusie rozpoznaje zranionego Boga. Razem z nim będziemy uczyli się wyznawać Mu z tęskniącą miłością: „Pan mój i Bóg mój”.
Mojego Zbawiciela rozpoznaję po moich ranach, które wziął na siebie. Krwawiący bok Jezusa mówi mi, że najbardziej rani Go moja niewiara w Jego miłość. Mówi do mnie jak do Tomasza: „Włóż rękę do mojego boku i nie bądź niedowiarkiem”. Pójdziemy drogą (nie)wierzącego Tomasza, który w zranionym Jezusie rozpoznaje zranionego Boga. Razem z nim będziemy uczyli się wyznawać Mu z tęskniącą miłością: „Pan mój i Bóg mój”.