Do trzech razy miłość

Jak dla mnie, to był o jeden tom za dużo. Zakończenie udanego cyklu okazało się nie być tak udane, jak poprzednie części, oczywiście dla mnie, to bardzo subiektywna opinia.
Na początku, jak w innych tomach, bohaterowie poprzedniego wprowadzają w akcję - ale dlaczego oprócz Izy i Tomka plączą się Ela i Mateyko? W dodatku zdecydowanie intensywniej (no cóż, Ela jest bardzo intensywną kobietą) i wywołując mniej miłe wrażenia, niż w swojej części? Potem pojawia się także znana z tomu pierwszego Wanda i wynajmuje lokal na biuro - ale też jest mniej sympatyczna, niż w sobie poświęconej książce. A główni bohaterowie, Marta i Enzo jakoś kompletnie nie budzą zainteresowania, szczególnie ona jest denerwująca, drażniąca, nie wiadomo dlaczego czepiająca się Wandy, marudna. Jakoś kompletnie nie kibicowałam Marcie w jej potyczkach z losem, nie polubiłam jej, podobnie jak jej siostry Kingi. Sympatyczna okazała się Adela, miły był jej syn Błażej, Enzo może nie wkurzał, ale i nie interesował, w sumie - dla mnie ten tom był kompletnie niepotrzebny, zepsuł mi wrażenie całego cyklu.

Dwie pary nowożeńców szukają idealnego miejsca na przyjecie ślubne. Spotykają się w tym samym klimatycznym pensjonacie. Niestety okazuje się, że termin mają również ten sam, a sala jest jedna. Czy ktoś z nich zrezygnuje? Co zrobi właścicielka Marta? A może pomocną dłoń poda dawny znajomy i... właścicielka biura matrymonialnego?

Książka jest czwartą częścią serii Kupidyn w spódnicy, wcześniejsze to: Kącik zagubionych serc, Miłość w kolorze bieli oraz Zakochani w słowach. Spotykamy tu bohaterki z poprzednich części, ale pojawiają się też nowe osoby i ich opowieści sercowe. Jest to zabawna i zwariowana historia o poszukiwaniu miłości i relacjach damsko-męskich. Lekkie dialogi, wartka akcja z masą nieporozumień to dobra lektura na wieczór.

Minusem dla mnie jest pewna niezgodność w opisie bohaterek z poprzednich części. Inaczej je sobie wyobrażałam. Ten jeden niuans nie zatruwał jednak miłej lektury.