Dark One

„Łatwo jest odejść, tak by nikt nie zauważył.”

Uwaga! Recenzja może zawierać spojlery związane z I tomem pt. „Never King”. Cykl „Vicious Lost Boys” przeznaczony jest wyłącznie dla osób dorosłych.

„Dark one” to II tom z cyklu Vicious Lost Boys, czyli niegrzeczny retelling zapraszający nas do odbycia podróży po magicznej Nibylandii. Pierwszy tom został zakończony w sposób, który zmusza czytelnika do sięgnięcia po kolejny – sama czekałam z niecierpliwością na kuriera z książką opowiadającą o dalszych losach głównych bohaterów.

Pierwszy tom powoli wprowadza nas w świat przedstawiony, ale daje nam fragmentaryczne informacje związane z celem przybycia kolejnej Darling do Nibylandii. Czujemy się jak Winnie. Dla niej wszystko, co ją spotykało było zaskoczeniem, a cień tajemnicy owiewał także czytelnika. W drugim tomie wiemy już o wiele więcej. Czujemy cel, jakim jest odzyskanie cienia Piotrusia Pana i przez całą książkę czekamy, aż wreszcie to się stanie.

Tymczasem zamiast cieszyć się z przygody, która na nas czeka, przez połowę książki jesteśmy zasypywani er0tycznym! scenami, które właściwie nic nie wnoszą w rozwój akcji. W połowie książki czułam, że te wszystkie sceny były jedynie, po to by kontynuacja tego cyklu miała swój oddzielny tom.

Jednak ostatnich kilkadziesiąt stron zaspokoiło moją potrzebę rozwoju akcji, i to właśnie wtedy zakochałam się po raz kolejny w tym świecie. R...

"Wojna jest najstraszliwsza, gdy walczy się o miłość."

A co jeśli by tak puścić wodze fantazji i na nowo znaleźć się w Nibylandii? Ale nie tej zwykłej, o nie. Do tej mrocznej, ociekającej całą masą erotyzmu i spełniającej zachcianki wszystkich Zagubionych Chłopców. To zdecydowanie nie jest historia dla dzieci.
Dawno, dawno temu Peter Pan utracił swój cień. Od tamtego momentu porywa każdą kobietę z rodziny Darlingów, licząc, że przeszukując przezywane z pokolenia na pokolenie wspomnienia, odnajdzie swoją własność. Wszystko się zmienia, gdy na jego drodze pojawia się Winnie. Nie tylko próbuje pomóc mu odzyskać cień, ale także posiąść Pana i jego trzech najlepszych przyjaciół. Odtąd nic nie będzie takie proste, jak mogłoby się wydawać.
Na początku miałam trochę mieszane uczucia co do tej książki. Winnie zachowywała się jak typowa panna lekkich obyczajów, ale w miarę dalszego czytania stało się to w jakiś sposób intrygujące. Trudno mi było oderwać się od tej historii. Pochłonęłam ją jednym tchem i cały czas chciałam więcej. Należy do tego typu opowiadań, o których ciężko zapomnieć. Bo kto z nas nie chciałby mieszkać w idealnym świecie rozkoszy ofiarowane nam przez Nibylandię?

Podobnie jak za Alicją w Krainie Czarów, historia Piotrusia Pana zdecydowanie nie należała do moich ulubionych bajek. Gdy zabieralam się za poprzednią część czułam że moja opinia o Panie zdecydowanie się zmieni i przeczucie mnie nie myliło. Czytając Dark One czułam jakbym czytała baśń dla dorosłych, z wyszystkimi problemami i troskami oraz fantazjami. Winnie Darling zaimponowała mi tym że wiedziała dokładnie co chciała i nie bała się o to poprosić. Natomiast co do mieszkańców Nibydrzewa to muszę przyznać że nie potrafiłabym wybrać tylko jednego ulubieńca! Spodziewałam się że Pan będzie tym najmroczniejszym i najokrutniejszym, a okazało się że na miejscu czekał ktoś o wiele groźniejszy-Vane i to o nim w tej części dowiadujemy się najwięcej. Oprócz tej dwójki mamy jeszcze wróżkowych bliźniaków w których zakochałam się bez pamięci i chętnie przeczytałabym o nich więcej. W książce nie brakuje brutalnych scen zarówno walki jak i erotycznych dlatego książka zdecydowanie jest dla dojrzałych czytelników. Na sam koniec autorka daje nam cliffhanger dlatego cieszę się że mam juz kolejną część.

Piotruś Pan w erotycznym wydaniu, z bohaterką której w głowie tylko seks. Drugi tom ma ociupinkę więcej fabuły, acz wciąż nie jest ona zbyt dobrze napisana. Wiele w niej luk.
Czyta się ją szybko, wręcz połyka, ale jeśli szukacie literatury erotycznej wyższych lotów - to nie jest ta książka. Język jest prosty, wręcz zatrważająco prosty. Cringe wylewa się ze stron książki, a Nibylandii tu tyle co nic. Mimo to dla odmóżdżenia - świetna lektura. Jest zabawa, gdy nie spodziewamy się niczego większego.