"Na miejscu, w którym zwłoki Dantona wrzucono do cmentarnej fosy, stoją dziś wielkie kamienice budowane przez spekulantów z epoki Haussmanna. Ale legenda dantonowska trwa. U niektórych badaczy i entuzjastów Rewolucji jest to legenda złota, u innych - intensywnie czarna. Lepiej wystrzegać się takiego radykalizmu ocen. Rewolucję francuską współtworzyły bardzo różne talenty i temperamenty: z temperamentu jest Danton par excellence człowiekiem rewolucji; jego talenty są dwuznaczne, ale z pewnością nieprzeciętnej miary. Być może miał rację Saint-Just, gdy pisał, że przeznaczeniu ludzi ujawnia się duch ludzkiego szaleństwa i ludzkiej mądrości, esprit de la folie et de la sagesse. Danton chyba pasuje do tej diagnozy, przy czym w jakiś przewrotny sposób zdaje się odwracać zwykłą skalę wartości. Bo jego mądrość była zwykle cyniczna; za to jego szaleństwo bywało pięknym szaleństwem odwagi."