Autor opisuje wydarzenia historyczne między koronacjami Przemysława II (1925), Wacława II (1300) i Władysława Łokietka (1320), które łączyła ambicja odtworzenia jedności politycznej. Uniwersalny, a nie ograniczony charakter odnowionego Królestwa, z nawiązaniem do wczesnopiastowskiej tradycji „monarchii Bolesławów”, wymagał jednak solidnego fundamentu – połączenia pod jednym berłem dużego bloku terytorialnego.