Czarny Jastrząb. Autobiografia

Choć historia wspomina udział Sauków w wielu konfliktach z Europejczykami, to najbardziej znana jest wojna Czarnego Jastrzębia z 1832 roku, będąca jednym z ostatnich zrywów indiańskich po wschodniej stronie Missisipi. Imię Czarnego Jastrzębia, weterana wojny amerykańsko-brytyjskiej z 1812 roku i stronnika Tecumseha było wówczas na tyle znane na pograniczu, że wystąpienie wodza napełniło serca białych osadników przerażeniem tak wielkim, iż to zdecydowało o tak krwawym przebiegu całego konfliktu. Niniejszą biografię, podyktowaną przez samego Czarnego Jastrzębia, można zaliczyć do najcenniejszych publikacji historycznych. Czytelnik znajdzie w niej nie tylko opis konfliktu widzianego oczami tego najsłynniejszego z Sauków, ale również jego wspomnienia z całego życia i opowieści z historii ludu. Słowa wodza są chwilami pełne nostalgii, a czasem nie bez podstawy pełne bólu i goryczy. Praca oryginalna składa się z dwóch części. Pierwsza to autobiografia Czarnego Jastrzębia, druga zaś to cały konflikt widziany oczami białych Amerykanów, naocznych świadków, wsparta wycinkami prasowymi, notatkami ofi cerów i gubernatora stanu Illinois oraz wspomnieniami uczestników starcia. Aby dać czytelnikowi pełen obraz całej wojny, z inicjatywy tłumacza dodano część trzecią, zawierającą treści wszystkich kluczowych traktatów zawartych pomiędzy Saukami i Lisami a rządem Stanów Zjednoczonych, poczynając od traktatu z 1804 roku, będącego źródłem przyszłych nieszczęść całego plemienia i tragicznego końca tzw. „angielskiej grupy” Czarnego Jastrzębia.