Czarny granit

 „64 strony z życia wzięte”, nie żebym wiedziała to z autopsji, tym samym nie czuję się ekspertem w dziedzinie poruszonej przez autora problematyki. Nie żyję jednak na odludnej wyspie, otaczają mnie ludzie, których dotyczą rozterki będące udziałem bohaterów książki. Ponadto od czego jest wyobraźnia? Uruchomiona kolejnymi stronami wydarzeń postawiła mnie w sytuacji Marcina, mężczyzny, już nie młodego, po przejściach, uwikłanego w romans z Li, dużo młodszą kobietą, do tego mężatką. Relacje z żoną, Katarzyną, która przed laty od niego odeszła nie ulegają jednak całkowitemu rozpadowi, przeciwnie pojawia się z jej strony propozycja ponownego połączenia.

Jakiego wyboru dokonać? Pierwszy bunt przeciwko takiemu rozwiązaniu zostaje stłamszony rozsądkiem, który podpowiada, iż starość przy Katarzynie będzie bezpiecznym i spokojnym czasem, jednocześnie serce podsuwa zupełnie inny scenariusz dalszego życia, które chciałby spędzić z Li. Problem w tym, czy ona też tego chce. Jakie tak naprawdę motywy kierują tymi kobietami i jakie znaczenie ma fakt, iż mąż Li wie o wszystkim, a zachowuje się tak, jakby zupełnie mu to nie przeszkadzało.

Marcin targany takimi rozterkami w pewnym momencie wypowiada słowa:
„Boguś, co Ty ze mną wyprawiasz? – szepcę, kierując twarz ku niebu. Jestem stary i głupi,. Nikt z wiekiem nie mądrzeje, mądrym przychodzi się na świat. Pan Bóg osądził moje grzechy i skazał mnie na samotność”.

Zachęcam każdego do zapoznania się z treścią ks...