Opinia na temat książki Czarna Wiedźma

Jeśli lubicie książki z motywem uniwersytetu, silną, kobiecą bohaterką i postaciami różnych magicznych ras „Czarna wiedźma” z pewnością jest książką dla Was.

Elloren Gardner to wnuczka wielkiej czarownicy, która według przepowiedni nazwana była czarną wiedźmą. Dziewczyna poza identycznym wyglądem nie odziedziczyła jednak po swej babce magicznych mocy. Ren wiedzie spokojne życie na prowincji, wychowywana przez wujka o dość oryginalnych poglądach. Za sprawą ciotki wybiera się na studia, gdzie zderza się z brutalną rzeczywistością. Nie tylko poznaje zakłamanie i rasizm gardenian, musi stawić czoła zazdrosnej czarownicy piątego stopnia, która uznawana jest za nową Czarną wiedźmę oraz poradzić sobie z ciągłymi kłodami rzucanymi pod nogi przez upartą ciotkę. Nasza bohaterka z naiwnej dziewczyny szybko musi przeistoczyć się w kobietę, która potrafi o sobie zawalczyć i zmienić swój światopogląd.

Nie ukrywam, że fabuła „Czarnej wiedźmy” dość mocno kojarzyła mi się z „Fourth wing”. Mamy tu magiczny uniwersytet, bohaterkę, na którą na każdym kroku czyha niebezpieczeństwo, wątek slow burn i świat pogrążony w politycznych intrygach. Fabuła książki toczy się dość niespiesznie i koncentruje się głównie na Elloreen oraz nakreśleniu międzygatunkowych niesnasek. Ren z naiwnej nastolatki przechodzi olbrzymią przemianę. Musi odkryć w sobie duszę buntowniczki oraz wyzbyć się uprzedzeń, które były jej wpajane przez lata. Bardzo podobały mi się kreacje postaci pobocznych, które w miarę rozwoju fabuły wnosiły do niej coraz więcej wartości. Powiedziałabym wręcz, że jestem ich bardziej ciekawa niż samej głównej bohaterki. Po skończeniu książki odniosłam wrażenie, że to dopiero wstęp do prawdziwej przygody. Zatem z niecierpliwością czekam na kolejny tom.