Helena Boguszewska debiutowała w latach 1909–1910 drobnymi opowiadaniami dla dzieci na łamach „Promyka” - ilustrowanego dwutygodnika dla dzieci i „Promyczka” - dodatku do „Promyka” dla młodszych dzieci. W 1917 osiadła w Warszawie. W latach 1918–1919 opublikowała cykl podręczników przyrodniczych dla szkół podstawowych. Kierowała Studium Pracy Społecznej przy Wydziale Pedagogicznym Wolnej Wszechnicy Polskiej, działała w Polskim Komitecie Opieki nad Dzieckiem i w Związku Pracy Obywatelskiej Kobiet. W latach dwudziestych rozpoczęła działalność publicystyczną, zajmując się głównie problematyką społeczną i oświatową, losem dzieci biednych i kalekich.