Cranford

"Panie z Cranford odznaczały się owym życzliwym esprit de corps, który pozwalał im nie dostrzegać wszelkich niepowodzeń w próbach ukrywania niedostatku. Kiedy pani Forrester, na przykład, wydawała przyjęcie w swym maleńkim jak dla lalki mieszkanku i mała pokojóweczka przepraszała panie siedzące na sofie, prosząc, by pozwoliły jej wydobyć spod spodu tacę z filiżankami, każda z nas przyjęła ową nowość w postępowaniu jako rzecz najzwyklejszą w świecie, nie przerywając rozmowy o sposobie prowadzenia gospodarstwa i formach towarzyskich, tak jakbyśmy były wszystkie przekonane, że nasza gospodyni ma całe zastępy służby, gospodynię i klucznicę, a nie tę jedną, wziętą z przytułku dziewczyninę, której drobne, ogorzałe ręce nie miały siły przydźwigać na górę tacy bez ukradkowej pomocy pani, która teraz siedziała godnie, udając, że nie wie, jakie ciasto przysłano, chociaż wiedziała, i my wiedziałyśmy, i ona wiedziała, że my wiemy, i my wiedziałyśmy, że ona wie, że my wiemy, że cały ranek przygotowywała kanapki i ciasto biszkoptowe".

Taki właśnie jest świat Pań z Cranford. Drobne przyjemności naznaczone konwenansami, mały teatrzyk życia, w którym uczestniczyły wszystkie. Książka może trochę nudzić, bo w Cranford zbyt wiele się nie dzieje, chociaż trzeba uczciwie przyznać, że historia wydobywania drogocennej koronki z kotka była całkiem zaskakująca.

Jeżeli zamiarem Elizabeth Gaskell było pokazanie realiów życia zwykłego angielskiego miasteczka, to uważam, że całkiem jej s...

Wszelkie opinie i komentarze są zbędne, bo wydawca zawarł w opisie wszystko, co można znaleźć w tej książce. Nic więcej tutaj nie znajdziecie.
Początek zrobił na mnie dobre wrażenie, w środku przysypiałam, ale koniec był nawet znośny. Trudno spodziewać się dynamicznej akcji i skomplikowanego wątku skoro autorka skupia się na opisie życia codziennego. Klimat stworzony przez Gaskell ma swój urok, a konwenanse, które już dawno odeszły w zapomnienie czasem śmieszą, a czasem zadziwiają. Wydaje się, że mieszkanki Cranford nie miały nic innego do roboty poza dbaniem o zachowanie pozorów. Ciekawe, że życie codzienne i relacje międzyludzkie tak bardzo się zmieniają.
Wielu czytelników porównuje dzieło Gaskell do książek Austen i ja również miałam takie skojarzenie, ale Austen potrafiła wzbudzić we mnie większe zainteresowanie.
Odradzam miłośnikom mocnych wrażeń.

Witamy w Cranford- raju dla każdego, kto kocha spokój, ciszę i fakt, że każdy zna każdego. Pozycja cudownie retro- każdy miłośnik znajdzie coś dla siebie. Krótkie historie idealnie uczą nas prawd niezmiennych od lat- co jest istotne w życiu.