Opinia na temat książki Córki czarnego munduru

Lata 30. XX wieku, niemieckie Pyrzyce. Ingrid to młoda kobieta, której los nie oszczędza. Pozbawiona wsparcia rodziny, znajduje się w trudnej sytuacji dlatego decyduje się na ślub ze starszym mężczyzną. Wilhelm Halterman jest szanowanym człowiekiem i może zapewnić Ingrid wszystko, czego potrzebuje: dom i bezpieczeństwo. Początki ich znajomości są idealne, Wilhelm wydaje się być odpowiednią osobą na odpowiednim miejscu, jest dla niej ratunkiem a Ingrid szybko odnajduje się w roli oddanej żony i pani domu. Jednak wkrótce przekona się, jak bezwzględnie musi być oddana mężowi a bezpieczeństwo zamieni się w niebezpieczeństwo...

Nie będę ukrywać, historia Ingrid jest smutna. Ta kobieta nigdy w pełni nie zaznała szczęścia, otacza ją samotność, bezsilność, lęk. Ciągle zastanawia się, co jest słuszne i co powinna zrobić. Żadna z nas nie chciałaby znaleźć się na jej miejscu. Ale jej postać bardzo dobrze prezentuje rolę kobiet w środowisku nazistów. Jej mąż - antybohater też jest odpowiednio przedstawiony. Przejawia wszystkie cechy wzorowego nazisty. Widzimy czym się kieruje i jak spaprany ideologią ma mózg. Cała historia wydaje się być wiarygodna, mogło tak być naprawdę w niejednym nazistowskim domu.

Styl pisarki znałam już wcześniej, także i tym razem czytało mi się jej książkę dobrze i płynnie. Historia choć jest smutna, jest też interesująca. Dramatyczne zakończenie zapowiada bardzo obiecująco kolejną część. Będę na nią czekać.