Opinia na temat książki Córka wiatrów

"Najśmieszniejsze komedie rodzą się z dramatów. Tak się objawia przewrotność losów."

Mówiono, że dziecko urodzone podczas suchej burzy, w blasku błyskawic i w ponurym brzmieniu grzmotów, zostaje naznaczone i skazane na wieczne burze. Konstancja, córka wiatrów, wielokrotnie doświadczyła na własnej skórze wszechwładnej mocy, która kształtowała jej życie. Mimo to potrafiła stawić czoła wichrom, walcząc z wszelkimi przeciwnościami. Po stracie męża to właśnie ona przejęła zarządzanie rodowym majątkiem ziemskim. Wilczy Dwór stał się jej ostoją, jednak doskonale zdaje sobie sprawę z ciążącej na niej odpowiedzialności. Problemy pojawiają się nieoczekiwanie, w postaci bezwzględnego dzierżawcy oraz niespodziewanych odwiedzin dawnego przyjaciela, który przynosi ze sobą smutne wieści.

Czasami życie stawia nas w sytuacjach, które wydają się bez wyjścia. Przytłacza cierpieniem, odbierając to, co kochamy najbardziej. Konstancja, choć w sercu pielęgnuje żałobę po mężu, nie może sobie pozwolić na dłuższe rozpamiętywanie straty. Zbyt wiele osób czeka na jej potknięcie. Wsparcie znajduje w wiernej i pełnej charakteru ochmistrzyni Pelasi, której nie sposób nie polubić. Choć czasy są niepewne po klęsce powstania listopadowego, życie na szlacheckim dworze toczy się spokojnie. Autorka z ogromną wrażliwością, wiernie odtwarza realia XIX wieku, tworząc silną postać kobiecą w czasach zdominowanych przez mężczyzn. Pokazuje, że trudne doświadczenia można przekuć w siłę i uzbroić sprytem i inteligencją. Z podziwem patrzyłam z jaką gracją Konstancja stara się sprostać wszelkim problemom, choć pojawiły się i takie na które nikt nie mógł mieć wpływu. Końcowe fragmenty poruszają i zapowiadają kolejny tom.