Opinia na temat książki Córka wiatrów

Z okazji premiery drugiego tomu sagi historycznej „Wilczy dwór”, wydawnictwo wznowiło tom pierwszy zatytułowany „Córka wiatrów” z pasującą do reszty okładką.

Powieść przenosi nas do XIX-wiecznej Polski, gdzie śledzimy losy Konstancji, która po śmierci męża, zmaga się z trudami codzienności zarządzając sporym majątkiem. Zawsze może liczyć na pomoc i wsparcie swej ochmistrzyni Pelasi, której postać nadaje powieści walorów humorystycznych.
Tę rutynę burzy wizyta starego przyjaciela, który przybywa z tragicznymi wieściami, zmuszając ją do konfrontacji z przeszłością, lecz zanim to nastąpi musi dopilnować kilku spraw w swoim dworze.

Autorka umiejętnie łączy elementy historyczne z wątkiem obyczajowym. To opowieść o miłości i stracie, ale też o sile, determinacji i odkrywaniu siebie na nowo. Pisarka zadbała o autentyczność języka i realiów epoki, co dodaje książce głębi i wiarygodności.

Największą wartością jest tutaj dobra kreacja postaci, zwłaszcza głównej bohaterki która jako silna i niezależna kobieta świetnie daje sobie radę w tamtym iście patriarchalnym świecie.
Urzekła mnie również płynąca z powieści głębia emocjonalna oraz umiejętność przeniesienia w czasie i przestrzeni do świata, który istniał i już nie powróci, co wywołuje w sercu pewną nostalgię i rozrzewnienie.

„Córka wiatrów” to osadzona w przeszłości, pełna emocji i nieoczekiwanych zwrotów akcji historia, której ciąg dalszy poznamy w kolejnych tomach.