Opinia na temat książki Córka króla moczarów

Przejmująca historia Heleny będącej owocem związku porywacza i jego ofiary, dorastającej na moczarach z dala od cywilizacji. Dziewczynka wychowywała się bez dostępu do elektryczności, kanalizacji i aktualnych informacji o wydarzeniach na świecie. Od zawsze znała tylko swoich rodziców i kawałek świata jaki mieli za dom, nigdy nie zdawała sobie sprawy z tego, że z jej rodziną jej coś nie w porządku. Nawet gdy odkryła co kiedyś zrobił jej ojciec, wiedząc, że było to coś złego, wciąż darzyła go szacunkiem i miłością.

Teraz, gdy po latach ojciec uciekł z więzienia, rodzina dorosłej już Heleny - mąż i dwie córki - znajduje się w ogromnym niebezpieczeństwie. Kobieta czuje, że tylko ona jest w stanie nakłonić ojca do powrotu za kratki. Decyduje się więc w tajemnicy przed policją i wbrew mężowi, samodzielnie zapolować na niezrównoważonego zbiegłego więźnia. Gdzieś z tyłu głowy ma jednak przeczucie, że z tego starcia tylko jedna osoba wyjdzie cało.

Fabuła nie jest wyjątkowo dynamiczna, znajdziemy tutaj wiele rozbudowanych opisów, które mogą wydawać się nużące. Interesujący jest jednak wątek psychologiczny i studium postaci małej Heleny. Do tej pory czytałam chyba tylko jedną książkę, która opowiadałaby podobną historię i pamiętam, że mocno mną wtedy wstrząsnęła i na długo zapadła w pamięć. Nie wiem, czy zaliczyłabym ten tytuł do thrillerów, chyba przeważa w nim jednak gatunek obyczajowy z rozbudowaną warstwą psychologiczną. Mimo wszystko jest to pozycja warta przeczytania. Książka przez niektórych jest porównywana do powieści “Gdzie śpiewają raki”, której nie czytałam. Mnie natomiast mocno kojarzy się z “Wielką samotnością” Kristin Hannah. Może motyw przewodni był inny, ale klimat powieści wydaje mi się bardzo podobny.