Opinia na temat książki Córka króla moczarów

Przychodzę do Was z thrillerem psychologicznym, który został okrzyknięty przez krytyków amerykańskich książką lata 2017

"Urodziłam się dwa lata po tym, jak ojciec uprowadził i uwięził matkę na mokradłach.
Dorastając, nie miałam pojęcia, że z moją rodziną jest coś nie tak.
Uwielbiała swojego ojca.
Byłam córką Króla Moczarów".
Tu mogłabym zakończył, ponieważ w tych kilku krótkich zdaniach zostało zawarte wszystko.
Autorka stworzyła świetną historię, zapierającą dech w piersiach.
Opowieść jest pisana z perspektywy dorosłej Heleny, która wychowując się na moczarach potrafi polować, wytropić każdy ślad. Nauczyła się tego od ojca, który był dla niej ideałem. Do czasu, kiedy zaczęła sobie uświadamiać, że tak naprawdę jest z matką więziona przez ojca.
Teraz ma swoją rodzinę o którą musi dbać.
Dostaje wiadomość, że jej ojciec uciekł z pilnie strzeżonego więzienia i ukrywa się gdzieś w moczarach. W jej głowie kłębią się setki myśli.
Wie, że ojciec jest idealnym tropicielem i pościg został perfekcyjnie zmylony.
Teraz ona musi dopaść ojca zanim on dopadnie ją.
Czy uda jej się ochronić rodzinę? Czy to ojciec będzie jej sprzymierzeńcem? Czy wrogiem?

To co przeszkadzało mi w książce to bardzo dużo wszelkiego rodzaju opisów, nawet bardzo szczegółowych, a znikoma ilość dialogów.
Owszem opisy są piękne, ale jednak wolałabym być uczestnikiem rozmów między bohaterami.
Autorka wzbudziła ogrom emocji od smutku, po złość, zwątpienie, radość.
To jest piękne, że zmyślona historia tak nas porusza.
Książka bardzo mi się podobala, jednak tu był jeszcze spory potencjał do wykorzystania.
Z niecierpliwością czekam na listopad i najnowszą powieść autorki.