Chłopcy

Powieść Chłopcy ukazała się w roku 1969. Jest to, zdaniem krytyki francuskiej, najbardziej znacząca i dojrzała artystycznie powieść z całego dorobku prozatorskiego autora. Pisarz powraca w niej do tego świata, który już opisywał, do życia w społeczności szkolnej, przeciwstawionej więzom rodzinnym. Opisując na szeroko zakreślonym tle obyczajowym środowisko szkolne w katolickim liceum u progu I wojny światowej, kiedy zaczynają się załamywać rygory tradycyjnego wychowania, Montherlant przedstawił niezwykle sugestywnie odejście pewnej epoki i rysowanie się nowych problemów.
Chłopcy mają swój odpowiednik dramatyczny w sztuce Montherlanta La wille dont le prince est un enfant.
*
Książka napisana została przez ateistę, który na swój nieokreślony sposób czuje taki właśnie sposób wyrażania wiary. Odpowiedź znajdziemy być może w samym wstępie autora, który przytacza postać ojca przełożonego sumiennie spełniającego swe obowiązki, który jednak utracił wiarę i stał się ateistą, co zresztą przysporzyło mu wielu kłopotów. Roztrząsanie nie ma większego znaczenia dla samej powieści, wszak, jak pisze Montherlant, powieść ma umocnić w wierze chrześcijanina, a ateistę uczynić większym niż dotąd sympatykiem religii. Ukazane jest tu środowisko w liceum katolickim tuż przed I wojną światową,a w niej tradycyjny sposób wychowania mimo tego, że świat wokół się zmienia.