Henry de Montherlant

Henry de Montherlant to francuski pisarz, urodził się w Paryżu w arystokratycznej rodzinie. W 1912 roku został wydalony ze szkoły za stosunki homoseksualne z kolegą. Po śmierci rodziców w 1914 i 1915 roku zamieszkał u babci i dziadka. W 1916 roku został powołany do wojska, gdzie w czasie wojny został ranny, a następnie odznaczony za odwagę. Członek Akademii Francuskiej od 24 marca 1960 roku. Uczestnik I wojny światowej, co znalazło odbicie w jego dziełach m.in. w Le songe (1922). W okresie międzywojennym interesował się walkami byków, co ma swoje odzwierciedlenie np. w książce Ludzie areny (1926, wydanie polskie 1930). Pod koniec życia prawie całkowicie oślepł. Popełnił samobójstwo w 1972 roku zażywając kapsułkę z cyjankiem.
Najbardziej znane dzieło Montherlanta to cykl Dziewczęta (tom 1-4, 1936-1939, wydanie polskie tom 1-3, 1938). Tworzył także szkice z podróży, np. Un voyageur solitaire est un diable (1961). Pisał również klasycyzujące dramaty, m.in.: Martwa królowa (1942, wystawienie polskie 1964), Mistrz zakonu Santiago (1948, wystawienie polskie 1957).
Pisał zarówno sztuki teatralne, jak i powieści, wiele z nich było opartych na jego osobistych doświadczeniach. Chociaż otwarcie nie był homoseksualistą, często poruszał ten temat w swoich utworach, tak, jak miało to miejsce w przypadku wydanej w 1969 roku powieści "Chłopcy".