Być przez chwilę sobą

Hmmm, książka dziwna w moim odczuciu. Tryb narracji użyty w niej zdaje się znam już...tutaj jakoś mi nie pasował. Trochę brakowało mi pointy, nie wiem o co autorowi chodziło pisząc tę książkę.Jednak łatwo się czyta, zakończenie jest bardzo zaskakujące, ale to bardzo :) (to nie ironia). Jeżeli masz problem z wybraniem lektury na jakiś wieczór, to będzie dobry wybór. Żeby poczytać.Bo po co wracać do miejsca takiego jak Falmouth, gdzie nic się nie dzieje, życie płynie cały czas tak samo, każdy ma przypisaną swoją funkcje, a na dodatek 99% ludzi gardzi Tobą... no po co?Zaskakiwać może bohater i jego sposób na 'wyrwanie się' z tej szarości, naprawdę...Nie wiem czy tytuł jest w sumie adekwatny... ta 'chwila' mi chyba nie pasuje... zdaje się, że całe dalsze życie, gdy książka się kończy jest tym byciem sobą... kiedy już jest tak, jakby się chciało by było.

Książka ta, to jeden wielki monolog, to wyznanie, rozgrzeszenie i wybaczenie. Nie spotkamy w mglistym Falmouth, ciekawych, rozbudowanych postaci, wszystko jest jakby niedopowiedziane i pozostawione naszym domysłom, jedynym bohaterem którego mamy okazje poznać aż do podszewki to nasz Tom, bez względu czy nam się to spodoba czy nie to jedyna osoba, która mówi o sobie i chce być poznana i zrozumiana. Ta książka to w sumie ciężki kaliber, porusza bardzo trudny temat. Dzięki ciekawemu, obrazowemu stylu pisania Bessona, czyta się ja łatwo, jednak autor stosuje takie metody pisarskie, że każde jego zdania zapada głęboko w serce i chcąc czy nie zapamiętujmy je na długo.

Pełna przemyśleń bohatera książka, opowiadająca o jego życiu, tragedii, więzieniu. Łatwo się czyta, choć czuć w niej melancholię. Nie wzrusza, nie budzi większych emocji, ale zaciekawia. Chce się czytać do końca.

Książkę przeczytałam w jeden dzień, tak mnie zaciekawiła. Bohater przedstawia nam ciekawy i inny styl myślenia, niż inne. Trzeba się zastanowić, czy warto go naśladować :D