Opinia na temat książki Burza

W internetach rozgorzała dyskusja: czym właściwie jest "Burza"? Autor, który przyzwyczaił czytelników do spektakularnych powieści kryminalnych, tym razem zafundował im prawdziwą zagwozdkę. Ni to pies, ni to wydra — niczym na lekcji polskiego nastąpił rozkład utworu na czynniki pierwsze, by dowiedzieć się, co takiego autor miał na myśli. Na szczęście Tenże żyje i ma się całkiem dobrze, i pospieszył z wyjaśnieniem, że mamy do czynienia z gatunkiem horror & mystery. Brzmi tajemniczo, a my bardzo takowe enigmaty lubimy, na dodatek Gorzka należy do kanonu tych pisarzy, po których sięgamy w ciemno.

Postanowiłam więc podejść do tej historii bez żadnych oczekiwań, a jednego byłam pewna — coś, co wyszło spod ręki tego pisarza, nie może być złe.

Już pierwsze strony i pokaz umiejętności Oskara sprawiły, że uśmiechnęłam się pod nosem i pomyślałam: prze*uj. A za chwilę nastąpił taki zwrot akcji, że musiałam zbierać szczękę z podłogi. A to dopiero początek...

Oskar posiada nadnaturalne umiejętności, dzięki którym potrafi zmieniać rzeczywistość. To dar i przekleństwo zarazem. Mężczyzna żyje w ukryciu do czasu, aż o pomoc prosi go pewien mały chłopiec.
Justyna Lewicka po utracie dwóch partnerów myśli o odejściu z policji, jednak ABW werbuje ją do niezwykle delikatnej sprawy, jaką jest morderstwo dziesięcioletniego chłopca. Ma dowiedzieć się, kim jest ofiara i znaleźć jego mordercę.

Gorzka stworzył niesamowitą historię, która spodoba się czytelnikom o bardziej otwartych umysłach. Mi osobiście momentami ciężko było nadążyć za lotną myślą autora. Skojarzenia, które pojawiły się w trakcie to Stranger Things i proza Kinga i Koontza, których uwielbiam za książki z pogranicza thrillera i psychologicznej powieści grozy, z elementami fantastyki i horroru.

"Burza" to doskonały przykład na to, że ogranicza nas tylko wyobraźnia i jak widać czasem, warto popuścić jej wodze.