Bóg zapłacz!

"Każdy idzie w to tango: czy kardynał, czy szklarz, czy milioner, czy wszarz. Taka prawda."

Jakaś niedaleka bliżej nie określona przyszłość ale raczej bardzo niedaleka, ponieważ już tylko niewiele rzeczy jest ''do przodu'' . Książka jest wydana w roku 2000, więc siedemnaście lat temu, wtedy jeszcze można było powiedzieć że to co opisuje autor to jakaś fantazja, dziś już coraz mniej w niej fantazji, a coraz więcej realizmu, niestety. Ireneusz Słupecki ma 91 lat, mimo że nie czuje się jakoś najgorzej, mimo pewnych bóli wciąż porusza się samodzielnie i całkiem rozsądnie działa u niego mózg, jednak trafia do szpitala z rozpoznaniem rozlazłego po całym organizmie raka. Lekarz mało delikatnie, za to bardzo obrazowo opowiada Irkowi co i w jaki sposób będzie mu po kolei odmawiało posłuszeństwa i proponuje, mamiąc złudą własnej woli i decyzyjności , przeniesienie na oddział O-L i zastosowanie over - leadingu . Czy nasz bohater się zgodzi i jak dalej potoczą się jego losy ? to już musicie przeczytać sami . Ja jeszcze tylko wspomnę iż w książce prócz czasu '' bieżącego '' gdzie lekarze zmieniają swoje nazwiska szybciej niż ich pacjenci potrafią je zapamiętywać , ba , zmieniają nie tylko nazwiska na coraz dziwniejsze, ale i codzienny makijaż wraz z kolorem oczu i gdzie kościoły, właściwie nie są kościołami tylko jak mówi autor '' My właściwie nie jesteśmy kościołem [...] nie mamy poczucia żadnej misji , sprzedajemy refleksję religijną na miarę dzisiejszego człowieka i tyle ...