Berdo

Powieść byłaby odrobinę lepsza, gdyby nie jej idiotyczna sztampowość względem Bieszczadów. Knajpa na początku to zaraz musi być mordownia i musi się nazywać "Komora Zakapiora". Nie mogła być "Myśliwska" albo coś na wzór "Cienia PRL-u" Nie - musiał być ten głupi zakapior. Podobnie z dziadkiem, który oczywiście - naprawdę nie dało się inaczej? - siedzi w jakiejś budzie i pisze ikony do cerkwi. Otóż to jest bzdura. Jeśli bowiem są potrzebne ikony do cerkwi, to zamawia je się w pracowniach (gdzie jest odpowiednia wilgotność itp.) u artystów z papierami i to swoje kosztuje. Taki dziadek z budy w lesie to swoje ikony może co najwyżej sprzedawać turystom. No, ale autorka widać chciała go wynieść na ołtarze... W rezultacie czytelnik już od samego początku dostaje fałsz zmieszany z dość solidną dawką bieszczadzkich stereotypów. Poza tym - bardzo fajna książka :)

To niesamowita historia o trudnej relacji ojca i 6letniego syna, którzy żyją w odludnych, dzikich Bieszczadach. To trochę literatura drogi, w której bohaterowie na nowo odkrywają siebie i swoją wzajemną relację. Bieszczady zachwycają, styl i język powieści tym bardziej. Czytając naprawdę nie mogłam uwierzyć, że jest to debiut literacki! To jak autorka w prostych słowach potrafi zawrzeć tyle piękna, tyle prawdy, to jest to prostu niesamowite. Podobało mi się też to, że to co najważniejsze nie jest powiedziane wprost, a tylko zasugerowane, pozostaje niedopowiedziane. Naprawdę, naprawdę polecam wszystkim tym, co kochają piękne słowa i głęboką, zmuszającą do zamyśleń lekturę!

Intrygująca historia o trudnej relacji ojca i syna rozgrywająca się w Bieszczadach. Trudno jednoznacznie ją zakwalifikować. Na pewno mówi o nierozerwalności naszych losów ze światem przyrody, który stanowi tło opowieści. Intrygująca lektura i ciekawy debiut.

Piękna i trafiona okładka. Za to dodatkowy punkt.

Bieszczady. Dla mnie wyjątkowe, jedno z najpiękniejszych miejsc w Polsce. Wszystko to, co mnie ciągnie co roku w Bieszczady (a moja miejscówka położona jest w okolicy nomen omen Bukowego BERDA), spotkałam na stronach powieści. Dzikie i surowe, pełne nieodkrytych miejsc, połonin, czarownych widoków, lodowatych strumieni, niedźwiedzich gawr, wilczych watah, zagubionych cmentarzy, owocowych sadów wyrastających nieoczekiwanie w środku lasu. I ludzie, którzy tę szczególną krainę wybrali na swoje miejsce do życia. Myśliwi, twórcy ludowi, służby leśne i graniczne, węglarze wypalający w mielerzach węgiel drzewny, skłóceni z życiem, zakapiory, kłusownicy.
W tę dziką i nieujarzmioną, bardzo realistycznie przedstawioną scenerię autorka wpisała opowieść o trudnej miłości ojca do syna, miłości, której jeden i drugi ma się dopiero nauczyć. I o przyjaźni mimo wszystko, pogubieniu, szukaniu swojej drogi i porozumienia oraz o wyborach i trudnych decyzjach. A te musi podejmować w powieści każdy bohater, niezależnie od tego, czy to kilkuletni Radek, tytułowy kłusownik Berdo, ich przyjaciel Milionen Jahren, czy zaprzyjaźniony zakapior.

„Berdo" to dla mnie specyficzna powieść drogi, a właściwie powieść ścieżek, leśnych ostępów i bieszczadzkich bezdroży. Historia, która jak w „ Drodze ” Mc Carthy’ego nie ma prawa skończyć się szczęśliwie. A może jednak?

Nie wiem jakich użyć słów, żeby opisać Wam tę historię. Powieść nostalgiczna, mocno sentymentalna, prosta, momentami brutalna, a jednocześnie poetycka i prawdziwa. Napisana wspaniałym językiem, w dobrym stylu, posiadająca wielki magnetyzm, który przyciąga i nie puszcza nawet po przeczytaniu. 
 
 "Berdo" to debiut autorki, debiut przez duże D. Książka nie jest łatwa, raczej do delektowania niż przeczytania w jeden wieczór. Ale o to w niej chodzi, autorka daje nam czas na przemyślenia, na zastanowienie się. I wywołuje wiele emocji, od złości, niezrozumienie, wzruszenie aż do akceptacji. Historia wielkiej miłości ojca do syna, syna do ojca, jednak o gorzkim zabarwieniu. Tłem powieści są dzikie Bieszczady, które zostały ukazane w pięknych opisach przyrody. 
 
 Ciężko dopatrzeć się jakichkolwiek wad w tej historii. Powieść, która zachwyca, wstrząsa, zmusza do refleksji, a jednocześnie daje odprężenie. Akcja nieśpieszy się, każde wydarzenie ma swój czas, a każde słowo wydaje się być mocno przemyślane. Ja gorąco polecam, to będzie książka roku.