Belfrzy

"Takie będą Rzeczypospolite, jakie ich młodzieży chowanie" Ten cytat Zamojskiego jest mottem książki. Jest ona zbiorem wypowiedzi różnych nauczycieli. Pokazuje oblicze nauczycieli i stan polskiej edukacji. Niestety nie napawa to optymizmem, jest wiele obaw, w którym kierunku pójdzie edukacja w naszym kraju. Plusem książki jest różnorodność wypowiadających się nauczycieli. Mają różne doświadczenie, potrafią opowiedzieć zarówno o pasji jak i zniechęceniu.

 

 Zbiór rozmów z nauczycielami na temat ich pracy w szkole, zmian w niej następujących, różnic w pracy kiedyś i dziś, pracy z dziećmi niepełnosprawnymi, różnic miedzy szkołami państwowymi, a prywatnymi, strajku nauczycieli. Są to zwykli nauczyciele, obcokrajowiec, dyrektorzy, ale przede wszystkim Ci, którzy wierzą, że chcą pracować i jeszcze widzą sens tej pracy.
 Nie ukrywam byłam ciekawa tej pozycji ze względu na zawód i własne doświadczenie, nie ukrywam, ze jest to trudny temat, nie ma dobrej rady, nie da się zmienić pewnych zachowań. Niestety rozwiązania problemu nie będzie, nauczyciele, rodzice i uczniowie rozbiegli się na wszystkie strony. Uczniowie są albo bardzo ambitni, albo sprawiają poważne problemy – tymi zajmuje się system, ci pośrodku są pozostawieni sami sobie – a wszyscy nie znoszą szkoły – normalna sprawa. Nauczyciele – tak jak w każdym zawodzie są dobrzy i źli, niestety pozostawieni sami sobie, a fala hejtu powoduje, że wielu z nich odchodzi z zawodu.. Rodzice tutaj niestety zabiegani, rozwiązujący siłowo sprawy w szkole są mocno roszczeniowi, najważniejsze, aby nie mieć problemu z dziećmi. Tak pokrótce nie można omówić tych wywiadów, bo by wyszła druga książka. Nie ze wszystkimi opiniami się zgadzam, mam trochę odmienne doświadczenia, niekiedy miałam wrażenie, że były opisywane ideały, a nie prawda. Polecam książkę wszystkim, którzy wypowiadają się na temat tego zawodu – nie muszą zmieniać swojego zdania, ale niech spojrzą chłodnym okiem...