Astrofizyka dla zabieganych

"Świat nie ma obowiązku być dla Ciebie zrozumiałym"
Ponieważ namiętnie oglądam serial "Teoria wielkiego podrywu" kwestia bozonów, kwarków i ogólnie ścisłych nazw jest mi na tyle przystępna, że z zaciekawieniem przeczytałam tę pozycję. Serial mimo, że traktuje wszystko w sposób rozrywkowy przemyca ogrom wiedzy, a naszą Skłodowską czy Kopernika często cytuje.
Powstanie ziemi pod względem fizycznym, prawa fizyki ( śmietana doniesiona przez kelnera, który uparcie twierdził, że sama upadła na dno kakao). momenty kiedy ziemia miała spotkania bliskiego stopnia z obiektami kosmicznymi, grawitacja z Newtonem na czele.
Zgadza się pozycja dobra dla laików, ale takich, których nie zrazi trudne słownictwo, osobom, mało mającym kontakt z naukami ścisłymi radzę, aby się nie zrażały, dość dużo specjalistycznego słownictwa, ale można ze słownikiem w ręku ogarnąć. Nie podejmuję się jednak roli nauczyciela. Nie oceniam książki, ja pochłaniam wiedzę naukową, lubię czytać takie pozycje, nie umiem nigdy napisać, czy się mi podobały czy nie, jedynie czy zainteresowały – ta zainteresowała.

Bardzo przystępnie i przyjaźnie prowadzony wykład o zjawiskach fizycznych, począwszy od Wielkiego Wybuchu, odkrycia często przedstawiane w sposób wręcz gawędziarski, pozwala rzeczywiście komuś kompletnie nie obeznanemu z tematem pojąć skomplikowany świat kosmosu.
To by wystarczyło na ocenę dobrą, lub więcej niż dobrą, ale jest jeszcze ostatni rozdział, który winduje książkę wyżej - rozdział uświadamiający, jak niewielkim pyłkiem jest człowiek w obliczu kosmosu i czasu, oraz proponujący zmianę postrzegania ludzkości, opanowanie ego.
Ten rozdział powinno przeczytać wielu ludzi, którym wydaje się, że człowiek jest panem stworzenia i brzmi dumnie.

Wszechświat jest ogromny, a teorii o jego powstaniu jest tyle, ilu naukowców się tym zajmuje. Mamy więc teorię że się rozszerza, kurczy, jest tylko wirtualną symulacją, w ogóle nie istnieje i inne. Oczywiście niektóre trzeba traktować ze sporym przymrużeniem oka, bo wiadomo, nie wszystkie można brać na poważnie. Jedno jest pewne, od dawna fascynuje wszystkich i trzeba naprawdę sporej wiedzy, żeby zrozumieć cokolwiek z niektórych rozważań naukowych. Na szczęście są tacy, którzy swoją wiedzę przekazują w sposób zwięzły i zrozumiały.

Takim przykładem może być książka”Astrofizyka dla zabieganych”. Autor jest uznanym autorytetem w tym temacie, a swoją wiedzę przekazuje w sposób niezwykle interesujący a przede wszystkim zrozumiały. Nie językiem naukowym, ale takim, który trafia do wszystkich. W swoim dziele przedstawia wszechświat, który po Wielkim Wybuchy wyłonił się z niebytu i od tego czasu nic już nie było takie jak dawniej. Z humorem i interesująco przedstawione tu są różne teorie na temat otaczającego nas świata. Wszystko to czyta się niezwykle szybko i ani się nie obejrzymy a dochodzimy do końca.

Krótkim podsumowaniem, ta niewielka rozmiarowo książeczka stanowi niezłe kompendium wiedzy na temat wszechświata. Co istotne przedstawione tu informacje trafią do każdego. A to ze względu na to, że nie jest to pseudo bełkot, ale jasno wyłożone informacje które powinny trafić do każdego, kto choćby minimalnie interesuje się tym tematem. Polecam wszystkim.

Wyjątkowo dobra książka popularnonaukowa dla laików, tym lepsza, że dotyczy trudnej dyscypliny nauki - astrofizyki. Moja wiedza w tej dziedzinie nie powala na kolana, strzępy informacji. A tutaj w ręce wpadła mi zupełna świeżynka, wydana zaledwie miesiąc temu, w maju 2017, "Astrofizyka dla ludzi, którzy się spieszą".

Spieszę donieść, że jeszcze nie jest przetłumaczona na język polski i jeśli czyta to potencjalny wydawca, apeluję: rewelacyjna pozycja, koniecznie trzeba ją opublikować na polskim rynku.

Autor kocha to, o czym mówi, czuć fascynację i umiejętność przekazywania skomplikowanych treści szerokiemu odbiorcy. Nawet kiedy gubiłam się w opisach różnych subatomowych cząstek, albo odkryciach ciemnej materii i energii (nie wystarczy, że są czarne dziury w kosmosie?), ani chwili nie nudziłam się. Neil deGrasse Tyson mówi o Wielkim Wybuchu, powstawaniu galaktyk, pierwiastków, poszukiwaniach życia w kosmosie, a nawet o teorii względności i fizyce kwantowej po prostu ciekawie. Skojarzyła mi się ta książka z "Błękitną kropką" Carla Sagana, moim zdaniem deGrasse Tyson jest bardziej przystępny.

"Astrofizyka..." kończy się rozdziałem pisanym w duchu humanizmu i ten fragment wręcz mnie wzruszył, a w literaturze popularnonaukowej to przecież rzadkość.

I w końcu - okładka jest piękna. Przepiękna.