Arka odkupienia. Część 2. Wyścig

Przy okazji komentowania drugiego tomu nie będę już zachwycał się samym światem stworzonym przez Reynoldsa. Wypowiem się o fabule."Arka odkupienia" zamyka w zgrabną klamrę wydarzenia zapoczątkowane w "Przestrzeni objawienia", czerpiąc przy tym z wątków opisanych w "Chasm City" (i stanowi wstęp do wydarzeń z "Absolution gap"). Powracają znane i lubiane postaci, takie jak Ilia Volyova, Ana Khouri i Kapitan. Swoje role, czasami już zza sceny, ale jednak, odgrywają Sylveste, Zebra, Scorpio i Madmouisalle. Wszędzie napotyka się starych znajomych i dzięki temu wszystko się staje bardzo spójne. Jednakże, nie wszystko mi się podobało.Wraz z każdą następną przeczytaną stroną coraz bardziej zbliżałem się do rozwiązania problemu Inhibitorów. Z trwogą zauważyłem, że kiedy wszystkie pionki zostały rozmieszczone, do końca zostało już bardzo mało kartek. Przez moment pomyślałem, że wszystko rozwiąże się w jakiejś następnej książce, ale myliłem się. Rozumiem, że na tle planu Inhibitorów odmierzanego w obrotach galaktyki życie pojedynczego człowieka, czy nawet ludzkości jako takiej, nie jest zbyt ważne - być może Autor zastosował ten zabieg celowo, aby uzmysłowić to czytelnikowi. Ale przez te setki stron przywiązałem się do pojedynczych postaci i w moim mniemaniu zasługiwały na bardziej absorbujące "wyjścia". Los niektórych postaci pierwszoplanowych zostaje rozegrany poza akcją powieści i zostaje zamknięty jedna wymianą zdań (typu "- Odeszła z hukiem. - Spodziewałem się tego.")! Ponad to, głó...