Z recenzji wydawniczej: "Główną wartość książki Dariusza Kubinowskiego i Urszuli Lewartowicz upatruję w tym, iż w sposób systematyczny prezentuje ona stan refleksji na temat animacji kultury w Polsce po 1989 roku. Porządkuje to, co funkcjonuje w dużej mierze w postaci rozproszonych artykułów, i dzięki temu jest pomocna w ocenie tej dziedziny, może stać się również punktem wyjścia do postawienia dalszych pytań. […] Cel główny, czyli zdanie relacji ze stanu badań nad animacją, w moim przekonaniu w pełni udało się osiągnąć. Czytając książkę, można się przekonać, że jest ona zgodna z tym, co jest podnoszone i co się twierdzi na temat animacji w nurcie inspirowanym przez pedagogikę kultury. Świadczy o tym już sama struktura publikacji, w której w kolejnych rozdziałach omówione są najczęściej podnoszone i dyskutowane zagadnienia, a także odpowiednio dobrana, szeroka literatura przedmiotu".