Anielska zima

Nie wiem dlaczego sięgnęłam po tę książkę , urzekła mnie chyba okładka , która przyciągnęła mój wzrok niczym magnes. Gdybym miała pojęcie , że jest to kontynuacja „ Magicznego Lata „ i „ Karmelowej jesieni” to prawdopodobnie nie zabierałabym się za jej czytanie bo bardzo nie lubię wskakiwać w środek historii . Niby można „ Anielską zimę” potraktować jako oddzielną powieść to pewne wątki z poprzednich części , chociaż potraktowane pobocznie przeszkadzały mi w odbiorze a zwłaszcza na początku. Nie miałam wobec tej powieści jakiś szczególnych oczekiwań . Sięgnęłam po nią w ciemno i chyba sugerując się tytułem liczyłam na wątki paranormalne ale nic takiego tu nie ma miejsca. Jest to bardzo dobrze skonstruowana typowa powieść obyczajowa, którą pomimo swojej sporej objętości czytało mi się szybko i bardzo dobrze. Nie znalazłam tu motywów fantastycznych ale za to otrzymałam szczyptę magii , trochę wątków kryminalnych i miłosnych. Natomiast nie mogłam oprzeć się wrażeniu, że miałam już do czynienia z podobną historią . Myślę, że powieść Aleksandry Tyl przypomina charakterem serial „ Ranczo „
„ Anielska zima „ jest bardzo zgrabnie napisaną i przyjemną w odbiorze, słodko – gorzką opowieścią o życiu na wsi, gdzie autorce udało się w odpowiednich proporcjach połączyć zabawne sceny z poważnymi problemami .
Wykreowane postaci są obdarzone temperamentem oraz są różnorodne pod względem charakterów . Nie da się ich nie polubić , ponieważ pomimo swoich przywar mają także zalety ja...