Alicja

Wakacje to dla mnie czas nadrabiania zaległości i wybierania książek pochodzących z mojej własnej biblioteczki. Niektóre ze znajdujących się w niej pozycji dość długo czekały na swoją kolej. :)

"Alicja" to imię głównej bohaterki powieści Natalii Rogińskiej, które odziedziczyła po swojej mamie oraz nazwa zakładu fryzjerskiego, którego jest właścicielką. Dziś ma 46 lat, troje już dorosłych dzieci i nieudane małżeństwo zakończone rozwodem przed trzema laty. Ta przedsiębiorcza kobieta potrafiła wziąć życie we własne ręce i stara się ze wszystkich sił sprostać zadaniom matki i właścicielki firmy. Udaje jej się to z różnym skutkiem, ale z opresji Ala zawsze stara się wychodzić obronną ręką. Dzieci się usamodzielniają, a do niej powoli dociera, że powinna pomyśleć wreszcie o sobie. Dobrym pretekstem do dokonania zmiany może być przyjęcie urodzinowe, na które bohaterka zaprasza dawnych znajomych... Nieprzewidziane sytuacje zaplatają się w łańcuszek komicznych wręcz wydarzeń (choć bohaterce nie zawsze było do śmiechu) i dostarczają sporej dawki humoru.

Autorka pisze ciekawie i z pomysłem. Prosta, może nawet banalna fabuła została przedstawiona w zabawny sposób. Przy Alicji i jej rodzinie nie można się nudzić. Ich wspólne perypetie dostarczą czytelniczkom sporej dawki humoru, a niektóre z nich, być może, podejdą z dystansem do własnych problemów.

Lekka, łatwa i przyjemna lektura na jeden wieczór, przy której można się odprężyć i zrelaksować. Styl i język Pa...

Nie wiem co mam myśleć o tej książce. Poznajemy w niej dwa światy bardzo od siebie różne, tak skrajne że za jednym razem są cieżkie do strawienia. "Alicja i Miasto Grzechu" to obraz dziwnej, zapewne pięknej przyjaźni, być może lekko niepokojącej. Alicja jawi się jak marzenie, wrózka albo czarownica. Przez całość opowiadania wleką się pytania na które nie znajdujemy odpowiedzi. "Alicja i Ciemy Las" to już inna bajka, mroczna z okropnymi postaciami, pełna symbolik, metafor, podtekstów, misz masz wizji i snów. Posumowując - czuję niedosyt, nie wiem co mnie spotkało i czemu to miało służyć. Książka intrygująca, wciąga jak bagienko, ale coś mi w tym wszystkim nie gra, tylko nie wiem jeszcze co.....

Opowiadania Piekary "Alicja i Miasto Grzechu" i "Alicja i ciemny las" różnią się od siebie, jak niebo i ziemia. Pierwszym mnie bardzo pozytywnie zaskoczył. Nie spodziewałam się, że Piekara będzie umiał odnaleźć się w realnym świecie i tak niesamowicie pisać o skomplikowanych relacjach, uczuciach i emocjach. Z kolei drugie opowiadanie było tak oderwane od pierwszego, jak tylko to możliwe. Ta część powinna raczej nazywać się " Aleks i jego fantastyczne przygody w Ciemnym Lesie". Uwielbiam fantasy, ale wolałam realny świat Alicji. Zauroczył mnie mroczny klimat Warszawy i trochę inaczej patrzę teraz na praskie zaułki ;)

paulina804, przecież główny bohater nie był pedofilem. A autor wcale go nie bronił, a wspominał o tym tylko wtedy, kiedy to było konieczne ze względu na sytuację. Ogólnie dobra książka. Nie czytałam jeszcze następnej części, ale czuję, że przeczytanie jedynie pierwszej byłoby bezcelowe, bo chyba w 'Alicja i ciemny las' wszystko się wyjaśni ; )