Opinia na temat książki Agonia dźwięków
Czas akcji początek wieku XX.
Główni bohaterowie: Brat Junoy, który za karę został zesłany do ww. klasztoru i musiał zostać spowiednikiem siostrzyczek (jego jedyną winą była miłość do muzyki), wielebna Dorotea, która jest zgorzkniała i surowa aż do przesady. Postać, która mnie w powieści niebywale drażniła i irytowała. Powieść niezwykle ciekawa, pełna intryg, donosów, niespełnionych marzeń. Areną jest zaś ponury, warowny klasztor La Rapitia.
Fajny klimat, śwetne pióro!
Polecam gorąco!
/o-9788365780072/n/agonia-dzwiekow)
Początek XX wieku. Na końcu świata, gdzie diabeł mówi dobranoc, dogorywa w ciszy zapomniany przez Boga, ludzi i monsiniora Maurycego, biskupa diecezji Feixes, warowny klasztor La Ràpita, siedziba mnis...
Pozostałe opinie
Muzyka, klasztor, przeorysza, mniszki, religijny fanatyzm i dźwięki, które umarły. Gdy, mimo moich najszczerszych chęci, pokonało mnie „Wyznaję”, już myślałam, że Cabre nie dla mnie. A tu niespodzia...
To moje pierwsze spotkanie z autorem i na pewno nie ostatnie. Lekkość, finezja i uroda słowa pisanego w każdym wyrazie, choć tematyka niełatwa i do rozrywkowych nie należy. Do języka i stylu nie możn...
Jaume Cabre... Co książka to worek nagród. Ciekawe czy Nobla się kiedyś dorobi ten kataloński erudyta, ale ad rem! Jak już jesteśmy w religijnych klimatach łacina jak najbardziej wskazana. Fexies (te...
