Opinia na temat książki Wyznania

Kolejna z książek nabytych w trakcie Łódzkich Targach Książki prosto ze stoiska Tajfunów.
Poprosiłem o rzecz niezwykłą, stylową i niejednoznaczną. Dostałem „Wyznania” i przepadłem na kilka godzin, gdyż czytanie Kanae Minato – uprzedzam – oznacza niemożność oderwania się od lektury.
Nauczycielka, której czteroletnia córka zginęła w nieszczęśliwym wypadku, oznajmia uczniom swojej klasy, że porzuca szkołę. Zbyt wiele doświadczyła, aby móc rzetelnie wypełniać swoje obowiązki. Zawiniła, to fakt, nie dopilnowała swej córki, ale rozumie swój błąd, przyjmuje go ze wszelkimi tego konsekwencjami i mimo, że ogarnia ją rozpacz, zdecydowana jest pożegnać podopiecznych. I gdy lekcja się kończy, niemal na odchodnym stwierdza, że wie, iż Manami została zamordowana, jej mordercy siedzą w tej klasie, zaś ona, Yuko Moriguchi, właśnie na nich patrzy i zamierza się zemścić.
„Wyznania” to kilka rozdziałów, z których każdy przedstawia odmienną wersję tego samego zdarzenia. Ale nie tylko w tym tkwią smaczki i uroki – przez ukazanie przyczyn i dalszych losów bohaterów chwili, która zaważyła na życiu kilku osób, Minato zadaje pytania o konsekwencje naszych słów i czynów. To – co oczywiste – opowieść o zemście (w iście japońskim stylu), napiętnowaniu, niesprawiedliwości rozumianej nieco przewrotnie – jesteś winny, czeka cię kara, ale niekiedy bywa tak, że nie będzie ona adekwatna do popełnionego czynu. Czy można cię wtedy żałować? Czy odpowiedzialność może przyjąć postać miecza, który spada na kark niespodzianie? I czy ofiara może zostać katem?
Reszta historii przyodziana jest smakowicie skomponowanym wątkiem szaleństwa, relacji między synem a matką, matką a szkołą, szkołą a uczniem i uczniem a nauczycielem i – zataczając koło – nauczycielem a matką itd. oraz łączących wszystkie postaci głęboko skrywanej gorączki uczuć. Słowa i czyny bohaterów są jak ciosy wspomnianego już ostrza – tną głęboko i bezbłędnie. Nie ma powrotu do czasu „przed” – pozostaje tylko sącząca się nienawiść i narastający obłęd. Delikatne i jednocześnie perfidne oczekiwanie na to, aż zemsta się wypełni.
Bagatelizując i sprowadzając wszystko do hasztagów (bo to istna zabawa konwencją): przewrotny kryminał i thriller psychologiczny.
Nieschematyczna i wielowątkowa historia, która polecam z absolutną pewnością, że i Wam skradnie trochę czasu.

Jeśli zrobiliście, uważajcie na pudełka z mlekiem.

Nastrojowy przekład Patryka Skorupy.