“Ale ona czuła się… zmę­czona. I winna z po­wo­du braku wła­ści­wych emo­cji. I jesz­cze bar­dziej zmę­czona, bo poczu­cie winy tego ro­dza­ju jest ogrom­nym cię­ża­rem. Więk­szym niż kamie­nie, które poru­szała wcze­śniej. Na­stęp­nie po­czu­ła się za­wsty­dzona. Bo poczu­cie winy ma mnó­stwo przy­ja­ciół i trzy­ma ich ad­re­sy na podo­rę­dziu, żeby móc szyb­ko ich we­zwać.”