Cytaty Oscar Wilde

“Dziś wieczór po raz pierwszy w życiu przyjrzałam pustkę, fałsz, płytkość tego blichtru, w którym zawsze grywałam. ”

“Wierz mi, żaden człowiek cywilizowany nie żałuje rozkoszy, a żaden człowiek niecywilizowany nie wie, czym jest rozkosz. ”

“Mężczyźni żenią się bo są zmęczeni, kobiety wychodzą za mąż z ciekawości. Obie strony doznają rozczarowania. ”

“Większość ludzi umiera dziś na pewnego rodzaju epidemię rozumu, przekonując się za późno, że jedyną rzeczą, której nigdy nie żałujemy, są nasze błędy.”

“Tak, to było ciekawe tło. Odpowiednie tło dla takiego chłopca, które uczyniło go jakby doskonalszym. Poza wszystkim co istniało była tragedia. Światy musiały się zmagać w burzy, aby zakwitnąć mógł mały kwiatek.”

“Są one [ cierpienia ] zbyt brzydkie, zbyt straszne i zbyt ponure. Dzisiejsza sympatia dla bólu jest wprost chorobliwa. ”

“Tak, pewnego dnia twarz jego stanie się zwiędła i pomarszczona, oczy tępe i bezbarwne, zniknie wdzięk jego postaci. Żar czerwieni nie zakwitnie już na jego wargach, czas skradnie mu złotą barwę włosów. Życie, które miała stworzyć jego dusza, zniszczy mu ciało.”

“(...) gdy myśl zorze czoło pańskie bruzdami a namiętność skazi pańskie wargi (...)”

“Ponad wszelką fizyczną i duchową niezwykłością unosi się fatalizm”

“Ale piękność, prawdziwa piękność, kończy się tam gdzie zaczyna się uduchowienie”

“Świat jest teatrem, lecz role są źle dobrane.”

“Kobieta jest rodzajem dekoratywnym. Nigdy nie ma nic do powiedzenia, ale to nic wypowiada czarująco.”

“Grzech [...] to jedyna rzecz, dla której warto żyć.”

“Krew się jedynie krwią wymazać daje,
A łzy są po to, by duszę leczyły
I by czerwone znamię Kainowe
W białe Chrystusa godło przemieniły.”

“I wiem to jeszcze – i tak bardzo chciałbym,
Aby każdemu stało się to znane –
Że wszystkie, wszystkie na świecie więzienia
Zostały z cegieł Hańby zbudowane;
Że kraty po to są, by Chrystus nie mógł
Wejrzeć na męki ludziom zadawane”

“Bo kto żył więcej niźli jednym życiem, / Więcej niż jeden raz musi umierać.”

“A myśmy byli jak ludzie, co błądzą
W plugawej czerni przepasanych moczarach.
Nikt już nie wiedział, co ma począć z bólem,
I nikt już nawet modlić się nie starał.
Każdy czuł tylko, że w nim coś umiera:
A to Nadzieja w każdym umierała.”

“O siódmej – cisza zalegała więzienie.
Ale w tej ciszy nadal było słychać
Potężnych skrzydeł szum i zawodzenie.
Tak oto rychłe nadejście – Bóg Śmierci
Oznajmiał swoim lodowatym tchnieniem.”

“Pojąłem wtedy, że na Bożym świecie / Świt wstaje krwawą poświatą zbryzgany.”

“Pocałunek jest czymś więcej niż pierwszym zmysłowym kontaktem dwóch ciał — to oddech dwóch zakochanych dusz. Ale morderczy pocałunek, przeciwko któremu człowiek się wzbrania i walczy, po długim okresie tęsknoty, jest czymś więcej. W swej dojrzałej słodyczy smakuje jak zakazany owoc, jest żarzącym się węglem na wargach, cierniem, który wpija się głęboko, a krew zamienia na stopiony ołów czy wrzącą rtęć.”

“Ból mi sprawia, ból serdeczny, że tak rzadko w sercach chrześcijan pobłażanie i litość mieszka.”

“Niech ksiądz nie znieważa miłości! Szał niskich zmysłów nigdy nie był nią!”

“Lepiej zgorszenia wyjawiać i przez to dbać, aby zło było wyplenione. Szaleństwem jest błędy ukrywać. Stokroć lepiej hańbę okazać, niż pozwolić, aby się ona coraz głębiej zakorzeniała!”

“Ani pleban, ani ministrant nawet tego nie spostrzegli: oni w sobie miłość znaleźli i ta miłość wypełniała wszystkie ich myśli; oni w sobie swój ideał
widzieli, swój ideał wymarzony! Ani niebo, ani piekło nie mogłoby im dać więcej!”

“Gdy największy cud na świecie : miłość prawdziwa do drugiej istoty nagle serce mężczyzny rozświetli, to on wie, że droga do nieba wiedzie przez piekło; gdy jednak tym mężczyzną jest kapłan, jest asceta, którego dusza wdrożyła się do ekstatycznego zaparcia się wszelkich uciech ziemskich, to lepiej dla niego byłoby, aby się nie urodził.”

“Wciąż mi się zdawało, że docieram do krawędzi absolutnej pewności nie mogąc jej naprawdę uchwycić.”

“Szekspir zwraca naszą uwagę na fakt, iż prawda gry aktorskiej, prawda widocznego dla oczu przedstawienia scenicznego, podnosi czar poezji przydając jej pięknu życia, a jej idealnej formie znamiona rzeczywistości.”

“Przypuszczam, że wszyscy czarujący ludzie są rozpieszczeni. W tym leży tajemnica ich powabu.”

“Mężczyzna może być szczęśliwy z każdą kobietą, dopóki jej nie kocha.”

“Nawet najwyższe cnoty, jak to zauważył raz lord Henryk w rozmowie o tym przedmiocie, nie są w stanie okupić na pół zimnych potraw (...) ”