Jan Skácel

Jan Skácel – morawski poeta, publicysta i tłumacz.

Przez całe życie związany był z rodzinnymi Morawami. Pochodził z rodziny nauczycielskiej. Dzieciństwo spędził w Poštornej i Brzecławiu, gdzie w 1933 zaczął naukę w gimnazjum, w 1938 przeniósł się do Brna. Maturę zdał w 1941. Pracował potem jako bileter w kinie. W 1942 posłany został na roboty przymusowe do Rzeszy (St. Valentin, Wiener Neustadt, Ebensee). Studiował bohemistykę i rusycystykę na uniwersytecie w Brnie (1945–1948), ale studiów nie dokończył. Pracował m.in. w dziale kulturalnym brneńskiego dziennika „Rovnost”, w redakcji literackiej Radia Czechosłowackiego, a następnie w brneńskim miesięczniku „Host do domu”, którym przez kilka lat (1963–1969) kierował, do rozwiązania pisma w okresie tzw. normalizacji pełnił funkcję przewodniczącego jego rady redakcyjnej. W latach siedemdziesiątych był w swojej ojczyźnie skazany na milczenie. Oficjalnym uznaniem zaczęła się cieszyć jego twórczość dopiero po Aksamitnej rewolucji, której poecie nie dane było dożyć.