"Henry Wood"

“(...) zemsta, gdy jej się chwytają ludzkie ręce, karze samą siebie. Zemsta może porazić i zrujnować tego, przeciw komu jest wymierzona, ale zawsze też zostawia ślady na mścicielu. Może to tylko poskutkować duchowym żalem, który ujawnia się dopiero po długich latach, ale zapewniam cię, że we wrażliwym sercu zawsze jednak kiedyś się odezwie głosem skargi: ile bym dał, aby to wszystko dawniej potoczyło się inaczej. Taki żal musimy potem dźwigać aż po grób, ponieważ przeszłość nigdy już się nie odstanie, a samej zemsty nie da się już unieważnić.”

“Miłość to przepotężny władca, bezwzględny tyran. Gdy nadchodzi pierwsza nawałnica zazdrości, dobrze jest szukać schronienia w mściwym gniewie, dopaść niewiernego i pokazać mu drzwi.”

“Nie ma jednak takiego strapienia, któremu nie można by ulżyć. (...) Nawet za najczarniejszymi chmurami zakrywającymi niebo jaśnieje słońce.”