/0f4da79fa05c6eba34e044e2a166631d/n/dubravka-ugresic)
Profesor literatury rosyjskiej, krytyk kultury, pisarka, eseistka, publicystka, tłumaczka (tłumaczyła m.in. Borysa Pasternaka i Daniila Charmsa), autorka scenariuszy filmowych. Jak sama pisze — pół żartem, pół serio wspominając narodowe stereotypy i mierząc się z lokalnymi, etnicznymi uprzedzeniami — dorastała w otoczeniu zaludnionym przez interesujące stworzenia: Bułgarzy byli "czarni", Cyganie kradli małe dzieci, Włosi jedli żywe koty, a Czarnogórzanie nie byli ludźmi, lecz żółwiami.
Kiedy w 1993 z powodów politycznych opuściła Chorwację, decydując się na życie i pracę w Holandii i Stanach Zjednoczonych (gdzie m.in. uczy kreatywnego pisania), zagadnienie multikulturowości i wzajemnych narodowych uprzedzeń bardzo często stawało się tematem jej publicystycznych i eseistycznych zatrudnień. Jako pisarka debiutowała powieścią "Poza za prozu" ("Poza dla prozy", 1978). Jest również autorką takich m.in. książek jak: "Żivot je bajka" ("Życie jest bajką", 1983) "Stefcia Cvek u raljama zivota" ("Stefcia Ćwiek w szponach życia", 1981), "Forsiranje romana reke" ("Forsowanie powieści rzeki", 1988), "Kultura lazi" ("Kultura kłamstwa", dotąd tylko w przekładzie, polskie wydanie 1998), "Americki fikcjonar" ("Amerykański fikcjonarz", 1993) "Muzej bezuvjetne predaje" ("Muzeum bezwarunkowej kapitulacji", 1996). Polskim czytelnikom znane są książki "Forsowanie powieści rzeki" (polskie wyd. w 1992 roku, PIW; Wydawnictwo Czarne, 2005), "Kultura kłamstwa" (Wyd. Dolnośląskie, 1998; Wydawnictwo Czarne, 2006), "Amerykański fikcjonarz" (Wydawnictwu Czarne, 2001), "Stefcia Ćwiek w szponach życia" (Wydawnictwo Czarne, 2002), "Muzeum bezwarunkowej kapitulacji" (Świat Literacki, 2002), "Czytanie zabronione" (Świat Literacki, 2001). Jej nazwisko znalazło się wśród autorów i autorek esejów zawartych w wydanym w 2002 roku tomie: "Nostalgia. Eseje o tęsknocie za komunizmem".
Dubravka Ugresic jest również autorką trzech książek dla dzieci: "Mali plamen" ("Mały płomień", 1971), "Filip i srecia" ("Filip i serce", 1976), "Kućni duhovi" ("Domowe duchy", 1988), a także studium o współczesnej literaturze rosyjskiej ("Nowa ruska proza", 1980) oraz antologii alternatywnej prozy rosyjskiej "Pljuska u ruci" ("Nawałnica w ręce", 1988).Jako publicystka współpracuje m.in z "Die Zeit", "NRC Handelsblad", "Lettre International"
Dubravka Ugresic jest laureatką wielu nagród. Za "Kulturę kłamstwa" i "Muzeum bezwarunkowej kapitulacji" w 1996 roku otrzymała nagrodę Charles’a Veillona (The Charles Veillon European Essay Prize). Jej twórczość prozatorską wyróżniono w 2000 roku prestiżową nagrodą Henryka Manna (The Heinrich Mann Prize). Pośród wielu innych nominacji i nagród otrzymała także nominację do nagrody The Man Booker International Prize 2005 oraz nagrodę Italian Premio Feronia — Citta di Fiano 2004. W sierpniu 2006 Dubravka Ugresic otrzymała międzynarodową czarnogórską nagrodę Grada Teatra Budva `Stefan Mitrov Ljubiša` za całokształt twórczości.
Kiedy w 1993 z powodów politycznych opuściła Chorwację, decydując się na życie i pracę w Holandii i Stanach Zjednoczonych (gdzie m.in. uczy kreatywnego pisania), zagadnienie multikulturowości i wzajemnych narodowych uprzedzeń bardzo często stawało się tematem jej publicystycznych i eseistycznych zatrudnień. Jako pisarka debiutowała powieścią "Poza za prozu" ("Poza dla prozy", 1978). Jest również autorką takich m.in. książek jak: "Żivot je bajka" ("Życie jest bajką", 1983) "Stefcia Cvek u raljama zivota" ("Stefcia Ćwiek w szponach życia", 1981), "Forsiranje romana reke" ("Forsowanie powieści rzeki", 1988), "Kultura lazi" ("Kultura kłamstwa", dotąd tylko w przekładzie, polskie wydanie 1998), "Americki fikcjonar" ("Amerykański fikcjonarz", 1993) "Muzej bezuvjetne predaje" ("Muzeum bezwarunkowej kapitulacji", 1996). Polskim czytelnikom znane są książki "Forsowanie powieści rzeki" (polskie wyd. w 1992 roku, PIW; Wydawnictwo Czarne, 2005), "Kultura kłamstwa" (Wyd. Dolnośląskie, 1998; Wydawnictwo Czarne, 2006), "Amerykański fikcjonarz" (Wydawnictwu Czarne, 2001), "Stefcia Ćwiek w szponach życia" (Wydawnictwo Czarne, 2002), "Muzeum bezwarunkowej kapitulacji" (Świat Literacki, 2002), "Czytanie zabronione" (Świat Literacki, 2001). Jej nazwisko znalazło się wśród autorów i autorek esejów zawartych w wydanym w 2002 roku tomie: "Nostalgia. Eseje o tęsknocie za komunizmem".
Dubravka Ugresic jest również autorką trzech książek dla dzieci: "Mali plamen" ("Mały płomień", 1971), "Filip i srecia" ("Filip i serce", 1976), "Kućni duhovi" ("Domowe duchy", 1988), a także studium o współczesnej literaturze rosyjskiej ("Nowa ruska proza", 1980) oraz antologii alternatywnej prozy rosyjskiej "Pljuska u ruci" ("Nawałnica w ręce", 1988).Jako publicystka współpracuje m.in z "Die Zeit", "NRC Handelsblad", "Lettre International"
Dubravka Ugresic jest laureatką wielu nagród. Za "Kulturę kłamstwa" i "Muzeum bezwarunkowej kapitulacji" w 1996 roku otrzymała nagrodę Charles’a Veillona (The Charles Veillon European Essay Prize). Jej twórczość prozatorską wyróżniono w 2000 roku prestiżową nagrodą Henryka Manna (The Heinrich Mann Prize). Pośród wielu innych nominacji i nagród otrzymała także nominację do nagrody The Man Booker International Prize 2005 oraz nagrodę Italian Premio Feronia — Citta di Fiano 2004. W sierpniu 2006 Dubravka Ugresic otrzymała międzynarodową czarnogórską nagrodę Grada Teatra Budva `Stefan Mitrov Ljubiša` za całokształt twórczości.
/o-595451/n/forsowanie-powiesci-rzeki)
/o-81490/n/stefcia-cwiek-w-szponach-zycia-patchwork-story)
/c5c5d653870c935d1c0a7b23c3476ee5/n/kultura-klamstwa)
/422d3babb337b7d79840939f186b66c1/n/czytanie-wzbronione)
/1fadf2d020e6a3921094d7b9ac780e81/n/lis)
/0135e41b-6902-4540-bcff-67369668ff0f/n/ministerstwo-bolu)
/o-1162568/n/zycie-jest-bajka)
/o-534806/n/domowe-duchy)
/o-1316030/n/kultura-karaoke)
/2ec5035ee7455dda1830fd7eb0cca37c/n/muzeum-bezwarunkowej-kapitulacji)
/o-410526/n/amerykanski-fikcjonarz)
/o-396175/n/baba-jaga-zniosla-jaja)
/o-985917/n/nikogo-nie-ma-w-domu)
/cfaee449-a3ba-4e6c-9491-551f21aab33d/n/nostalgia)
/0f4da79fa05c6eba34e044e2a166631d/n/dubravka-ugresic "Dubravka Ugrešić")
