Cytaty Tadeusz Dołęga-Mostowicz

“Każdy jest świnią na taki kaliber, na jaki go stać.”

“A prawdziwem szczęściem możemy nazwać tylko takie, którego trwałość jest nienaruszalna, niezależna od czynników zewnętrznych. ”

“Kobiety zawsze chcą szóstego aktu. Już to, co było w sztuce ciekawego, skończyło się , a one chciałyby jednak dalszego ciągu. Gdyby zaspokoić ich pragnienia, każda komedia miałaby zakończenie tragiczne, a każda tragedia przekształciłaby się w farsę.”

“Dla uzyskania wpływu na kogoś trzeba mieć coś więcej niż zdrowe nerwy.”

“Każdy jest świnią na taki kaliber, na jaki go stać!”

“Każda kobieta, którą warunki ekonomiczne stawiają w zależności od mężczyzny, wywołuje w nim najdalej idące nadzieje.”

“Nobel, który dorobił się milionów na wywoływaniu wojen i uzbrajaniu przeciwników, ustanowił nagrodę pokojową i jego pamięć otoczona jest szacunkiem.”

“Ludzie uzewnętrzniają swą treść w najbardziej prymitywnej powierzchowności.”

“Skończone, skrystalizowane poglądy są groźnym przeciwnikiem rozsądku, tego jedynego narządu, który pozwala nam kwestionować bezapelacyjnie wnioski rozumu. Gdybym nie obawiała się zbudowania paradoksu, powiedziałbym, że rozsądek przez swą irracjonalność daje właśnie gwarancję racjonalnego ustosunkowania się do wszystkiego, co leży w poznawalności, zmiennej przecież i ulegającej niezliczonym fluktuacjom.”

“Świat należy do tych, co umieją skrupuły wyrzucić za okno.”

“Dyzma zaczął się wewnętrznie irytować. Nie wyobrażał sobie, by można było słychać kogoś mówiącego przecież po polsku i nie rozumieć ani jednego słowa.”

“Powtarzanie tego, co się słyszy od innych, i podawanie za własne, może dać duże korzyści.”

“Wpadłem jej w oko... Cóż, młoda jeszcze, a mąż stary. A może by tak i skorzystać?”

“Jezus, Maria! Pięć tysięcy złotych!
To ci forsa! - powiedział głośno.
Instynkt wielu lat biedowania odezwał się w nim naturalnym odruchem: trzeba oblać.”

“Bogactwo otumania. Zdobywa się bogactwo po to, by czemuś służyło, by w czym i pomogło. Gdy się je jednak już zdobędzie, ono zagłusza wszystko i każe człowiekowi, by jemu, bogactwu, służył.”

“Materializm, z którym ciocia tak walecznie wojuje, jest wiarą, a raczej był wiarą w dziewiętnastym wieku. Ale że dziś w ogóle nie istnieje, więc jest to walka z urojonym wrogiem. To zadziwiające, jak instytucja wroga jest potrzebna. Ludzie nie wytrzymaliby z nudów, gdyby nie mogli czegoś zwalczać.”

“Egoistą jest ten, kto nie dba o sprawienie mi przyjemności.”

“Ach, nauczyłbym ja pana, jak należy się obchodzić z kobietami. Nauczyłbym... gdybym sam umiał.”

“Jestem zbyt tępa, by ocenić, czy pańskie odezwanie się było impertynencją, złośliwością czy aluzją...”

“Przyczyna, dla której kobieta rozwodzi się, nigdy nie tkwi w jej mężu, lecz w tym przyszłym.”

“Trzeba słuchać Oscara Wilde'a: najlepszym sposobem pozbycia się pokus jest uleganie im.”

“Ta niedorzeczna mania usprawiedliwiania się! Ma się rozumieć pragnienie usprawiedliwienia się wynika z uczucia wstydu, bo przecie wstydzi się swojego braku decyzji i wiecznego cofania się.”

“Dobro i zło ludzkie nie były dla nich [dzieci] osłaniane żadną tajemniczością. Wcześnie wiedziały, że nędza rodzi zbrodnie, że świat jest niesprawiedliwy, a religie służą do ujarzmiania mas w ciemnocie.”

“Czegóż wymagać od zwierząt, skoro ludzie tak często postępują podobnie, odpowiadając na przyjaźń i życzliwość zębami.”

“Śmiejecie się, by zadokumentować swoje człowieczeństwo. Istotnie jest to jedyny dla was dostępny odruch organizmu, który odróżnia zwierzę od człowieka.”

“Szczęście polega na możności ofiarowania wszystkiego, co się posiada, kochanej istocie. ”

“Zastanów się: ludzie myślą wciąż o jutrze.(...)a gdy to jutro stanie się wreszcie rzeczywistością,(...) już na nie nie zwracają najmniejszej uwagi. (...) W tych warunkach człowiek dopiero na łożu śmierci, gdy z ust lekarza słyszy, że już nie ma przed nim żadnego jutra, dostrzega swoje dzisiaj.(...)I oto takim happy endem kończy się długi film życia dwunogiej istoty pozbawionej upierzenia, a obarczonej bzikiem w pogoni za jutrem.”

“W słowach "nigdy" i "zawsze" jest dużo patosu, a rzadko tylko bywa w nich prawda.”

“Trzeba być przynajmniej tak bogatym i tak szczodrym, by się z kimś drugim podzielić sobą, by komuś drugiemu dać bodaj cząstkę swoich uczuć, swoich przeżyć...”

“Właśnie ta wiara, że już się nigdy nikogo nie pokocha, jest sprawdzianem wielkości uczucia, jego szczerości i głębi.”