Beata Ziaja

“Gdy wypowiedział te słowa, wstąpił we mnie spokój. Wiedziałem już, co będę musiał zrobić… Bo czy człowiek powinien dalej istnieć, trwać, mieć nadzieję, kiedy zabrano mu wszystko, co człowiecze? ”

“Dom jest teraz niezamieszkany… Nikt już nie biega korytarzami pełnymi zakamarków, nikt nie odwiedza cichych, uśpionych pokoi! Powiadają tylko, że w księżycowe noce jakaś smukła postać w bieli przesuwa się czasami przez salonik, śmiejąc się perliście, a na jej szyi lśnią klejnoty niewidzianej piękności. Ale to chyba tylko takie opowieści, bo przecież nikt nie zbliża się do starego domu, tylko noc i księżyc tam zaglądają! ”

“Ziemia wygląda z góry zupełnie inaczej! Tak wiele rzeczy, o które ludzie się kłócą, spierają, których pożądają zaciśnięci w swojej dwuwymiarowej perspektywie, staje się nieważne, gdy widzi się je z wysoka! Piękno ziemskie nie może się mierzyć się z pięknem i wolnością, które czekają w górze!”