Różne książki, a te same okładki – czy tak można?

Zazwyczaj okładki kopiowane są na romansidła i inne dolnolotne czytadła, takie co są drukowane dla mas. Okładka na nich ma mówić od razu tematykę książki. Klient wchodzi, widzi i kupuje, nie zastanawia się. Gotowiec jest tańszy niż projekt nowej okładki, więc wydawnictwa korzystają. W moim odczuciu słabo to wychodzi. Wolę "surowe" okładki - autor, tytuł i nic więcej, za to nie znoszę okładek filmowych, beznadziejne są. 

Lenistwo "składaczy okładek". Żeby się nie chciało zrobić szybkiego researchu czy już gdzieś w (o zgrozo!) podobnej książce nie ma, to już jest lekkie przegięcie. Jeszcze raz, lenistwo i nieróbstwo. Co do różnych wydań tego samego tytułu wskazanego wyżej Pratchetta, uważam, że to bardzo dobrze, żeby okładki tej samej powieści wydawanej w różnym czasie, ba! w różnych krajach - były takie same (weźmy np. "Malowany Człowiek" Bretta).

Ja zauważyłam, że takie usta z kwiatem i krwią są bardzo popularne. "Cisza białego miasta" ma prawie taką samą okładkę, jak "W odchłani mroku" Krajewskiego". Mnie to osobiście myli, bo nie wiem, czy daną książkę czytałam, czy nie. Artykuł dobry i byłby zabawny, gdyby to nie było trochę żałosne. Wydawnictwu szkoda pieniędzy na grafika, żeby zaprojektował okładkę... Widać, że książki, to produkowana w naprędce masówka, aby więcej, aby szybciej.

O ile baza zdjęć do wykorzystania jest dobrym pomysłem, ale jej zasady chyba nie do końca. Jeśli zdjęcie zostało pobrane powinno zniknąć z puli, ale podejrzewam, że to kwestie finansowe mają znaczenie - zarabiamy ile się da na jednym zdjęciu. Z jednym dublem się spotkałam, to samo zdjęcie było jako okładka na naszej i obcojęzycznej książce. Pamiętam FB o tym huczał przez pewien czas, jak się to skończyło - nie wiem :-)
Nie ukrywam drażniło mnie występowanie celebrytów/aktorów/modeli, którzy reklamują diametralnie różne produkty, ale wiem, że to ich forma zarobku i miałam uśmiech na twarzy jak widziałam, że ta sama osoba reklamuje czekoladę, a za chwilę lekarstwo na wątrobę :-) Ostatnio jednak już "specjalizują się" w danym gatunku.
Co do okładek, nie przeszkadza mi stylistyka podobna, jednakże identycznych nie popieram, jestem typowym wzrokowcem i szybciej kojarzy mi się okładka niż zawartość.
Super artykuł - jest tych dubli widzę dość sporo.

Nie, ale zauważyłam, że bank Santander wykorzystuje na swojej stronie zdjęcie, które widziałam na okładce książki Helen Hoang "Więcej niż pocałunek".

Świetny artykuł i cieszę się, że kwesta została podniesiona publicznie.
Żałuję tylko jednego: Że wśród wymienionych pozycji nie znalazły się kwiatki wydawnictwa Harper Collins. Powielanie motywów okładek to zdaje się u nich norma. Nie mówię tu o polskiej edycji, ale ogólnie. Może ból zadniej twarzy byłby mniej dotkliwy, gdyby takie duble tyczyły książek, które dzieli kilka lat, ale gdy widzę te same okładki w wydaniach, które dzielą dwa-trzy miesiące, to to nie jest fajne. Chociaż...  Przed chwilą miałam w ręku jedną z ich książek z roku 2014 i uderzyła mnie myśl, że takie sztuczne ustawienie ręki widziałam całkiem niedawno. I nie musiałam daleko szukać: RH listopad 2019. Zdenerwowałam się bardzo. A nawet, gdyby kiedykolwiek to i tak uważam, że nie proceder nie powinien mieć miejsca, bo barwne, wyraziste okładki harlequinowych romansów zostają w pamięci a potem nie dość, że w oczach się mieni, to jeszcze robi się zamęt w biblioteczce. 
Bo jeśli tę jakąś okładkę widziałam, wiem i kojarzę, to co ona robi w innym miejscu? Ze wszech miar irytujące.

Ciekawe zestawienie, nie znałem tego procederu. Jakkolwiek muszę się przyczepić komentarza do okładki "Gry o tron". Okładki serialowe są zawsze okładkami drugiej kategorii, tak jak i ogólnie okładki z wykorzystaniem zdjęć i ubolewam za każdą ekranizacją gdy rynek zalewa "nowa edycja" z tymi śmiesznymi reklamami "wkrótce na stacji XXX", "oglądaj na XXX" i podobne. A już szczytem jest wydawanie w ten sposób całej serii gdy zekranizowano dopiero jedną książkę, czego przykładem niech będzie Wiedźmin, który już dostał nowe wydanie całości.

Świetny artykuł. Nawet nie zdawałam sobie sprawy, że tyle jest podobnych, ba, niemal identycznych okładek. Nie wydaje mi się aby stworzenie oryginalnej, jedynej w swoim rodzaju obwoluty do konkretnej opowieści było problemem. Wystarczy wysilić trochę szare komórki, włączyć kreatywność i pomysł się znajdzie. Trzeba tylko chcieć. A takie "kopiowanie" to dla mnie jak plagiat.

Zawsze zanim zerkne na okładkę czytam "tył" czyli opis a dopiero potem oglądam okładkę. Powiem szczerze, że kompletnie mnie nie interesuje czy okładki się dubluja. Od kiedy przeszłam na czytanie w formie elektronicznej okładka już w ogóle przestała mieć jakiekolwiek znaczenie. 
Aczkolwiek artykuł bardzo fajny.

Innym przykładem jest ,,Matadora'' Steve'a Perry'ego, która ma taką samą okładkę jak ,,Lalka'' Alisy Mun. 
Z tego, co pamiętam, ,,Matadora'' została wydana później. 

PS. ,,Lalka'', jeśli ktoś czytał, była dostępna w dwóch wersjach okładki - białej i czarnej. Mowa o czarnej. :)

Bardzo nie lubię takich sytuacji. Sama uwielbiam okładki w książkach i często zdarza się tak ze kupię ksiazke z dana okładka a później ta sama książka ma inna jeszcze ładniejsza okładkę 😩 i ubolewam ze jej nie mam. A przecież nie będę mieć dwóch tych samych książek tylko zmiennymi okładkami 🙈🙈

Świetny tekst! Recykling pełną gębą :D
Mam w domu obie książki Pratchetta - Ruchome obrazki i Nomów księgę wyjścia i nie zauważyłem, że na okładkach jest ta sama grafika.  Na usprawiedliwienie sir Terrego (i swoje) mam tylko to, że Ruchome obrazki wydał Prószyński a Nomów Rebis ;)

Wg mnie to troszkę dziwne. Tak jak np. okładka "Jedenaście minut" jednoznacznie kojarzy się z tą książką, tak gdyby ta druga leża na półce, pewno nieświadomie bym po nią sięgnęła...
Trochę lenistwo,. Niby tylko okładka, a jednak...

Bardzo to ciekawe!
Znam kilka z tych okładek, ale na dubla nie trafiłam.

Czytałam dzisiaj post z identycznymi przykładami na pewnym blogu...

czasem taka stylistyka bardzo mocno wprowadza w błąd czytelnika