Fundacja Wisławy Szymborskiej przyznała Nagrodę im. Adama Włodka

Nagrody im. Adama Włodka to stypendium dla pisarzy, tłumaczy lub krytyków literackich poniżej 35. roku życia. Wyróżnienie to powstało jako realizacja zapisu testamentowego Wisławy Szymborskiej i przyznawane jest corocznie przez fundację jej imienia.

Nagrody im. Adama Włodka to stypendium dla pisarzy, tłumaczy lub krytyków literackich poniżej 35. roku życia. Wyróżnienie to powstało jako realizacja zapisu testamentowego Wisławy Szymborskiej i przyznawane jest corocznie przez fundację jej imienia.

Kim był patron?

Adam Włodek, czyli patron nagrody, był poetą, tłumaczem, redaktorem konspiracyjnej Biblioteki Poetów, a prywatnie… mężem Wisławy Szymborskiej (w latach 1948-1954). Chociaż ich małżeństwo zakończyło się rozwodem, poetka utrzymywała z nim przyjazne stosunki. Adam Włodek czynnie wspierał młodych twórców, m.in. samą Wisławę, na początku ich twórczej drogi.

Nagroda im. Adama Włodka

Wisława Szymborska zmarła w 2012 roku. W swoim testamencie zawarła zapis o ustanowieniu Nagrody im. Adama Włodka. Wyróżnienie stanowi rodzaj stypendium, które przyznawane jest młodym twórcom, czyli pisarzom, tłumaczom oraz krytykom literackim poniżej 35 roku życia. W pierwotnym regulaminie próg ten ustawiony był wyżej i o nagrodę można było się ubiegać w wieku do 40 lat. Zmianie uległa też wysokość nagrody. Wcześniej wynosiła ona 50 tysięcy złotych, obecnie 30 tysięcy złotych. W przypadku wybrania więcej niż jednego zwycięzcy, środki te podlegają podziałowi. Dodatkowym wymogiem jest również konieczność posiadania na swoim literackim koncie chociaż jednej opublikowanej książki.

Co ciekawe, nagrodę otrzymuje się już za sam projekt, a przyznane środki mają finansować jego realizację. W związku z tym laureat zobowiązuje się do zakończenia projektu w ciągu roku od ogłoszenia wyników.

Kontrowersje wokół nagrody

W 2013 roku miała zostać przyznana pierwsza nagroda. Nie doszło jednak do wyboru laureatów, ponieważ w tym samym roku ujawniono kontrowersyjne informację na temat jej patrona. Maciej Gawlikowski poinformował na Facebooku, że Adam Włodka złożył do UB donos na pisarza i tłumacza Macieja Słomczyńskiego. Po opublikowaniu tej informacji z udziału w wydarzeniu zrezygnował Instytut Książki, a fundacja podjęła decyzję o czasowym zawieszeniu przyznawania nagrody. Ostatecznie pierwsza edycja odbyła się w 2014 roku.

Laureaci 2022

W tym roku nagroda została przyznana Łukaszowi Barysowi oraz Agnieszce Daukszy. Ten pierwszy jest autorem książki poetyckiej „Wysokie słońce” oraz powieści: „Kości, które nosisz w kieszeni” i „Jeśli przecięto cię na pół”. Jak wskazuje fundacja, nagroda została mu przyznana za projekt napisania „powieści o banale codzienności i zarazem doniosłości warunków, które wpływają na to, kim jesteśmy”. Ma być to próba ujęcia migotliwego losu przeciętnego bohatera urodzonego pod koniec lat 90., która pozwoli zobaczyć uniwersalne mechanizmy wspólne dla całego pokolenia. Jak wskazał fundator, będzie to przede wszystkim „powieść o miłości i zakochaniu, cielesności i erotyce we współczesności”.

Z kolei Agnieszka Dauksza jest adiunktką na Wydziale Polonistyki UJ, redaktorką „Tekstów Drugich”, autorką książek: „Jaremianka”, „Afektywny modernizm”, „Klub Auschwitz i inne kluby” oraz „Kobiety na drodze”. Literackie stypendium otrzymała: „na napisanie eseju o niepewności”. Ma to być „opowieść o sile więzi niebiologicznych, tworzeniu kręgów bliskości, wybieraniu sobie ludzi, bez których nie da się żyć, zaufaniu i jego limitach”. Książka opowie o splątanych losach „kilku osób, które być może układają się we fragmentaryczną biografię społeczną powojennego środowiska Żydów w Polsce”. W powieści pojawiają się takie postacie jak: Lina Fischman i jej bliscy, Stefania i Julian Tuwimowie oraz ich córka Ewa”.

Co sądzicie o nagrodzie? Czy zainteresowały Was wyróżnione projekty?