Rzeka recenzja

Przeczytałam już kilka serii kryminalnych, które uwielbiam i choć obiecuję sobie, że już w nowe nie będę się wciągać, to nic z tego nie wychodzi, bo zawsze trafię na coś nowego, ciekawego, coś, z czego nie potrafię zrezygnować. Właśnie na moją listę trafia seria Anny Kusiak „Żywioły Podkarpacia”. „Rzeka”, pierwsza część, która rozpoczyna ten cykl, jest zapowiedzią niesamowitej przygody, która porwała mnie od pierwszych stron, jak na prawdziwy żywioł przystało. Jest to świetny początek, który wróży wiele emocji i niezapomnianych wrażeń.

"Rzeka" to kryminał, który nie ocieka krwią i brutalnymi scenami, a mimo to budzi niepokój. Jest w nim coś mrocznego, co oplata czytelnika jak gęsta mgła i wciąga w niebezpieczne i zdradzieckie nurty fabuły. Dodajmy do tego intrygującą postać głównej bohaterki, społeczne zależności i Rzeszów skąpany w jesienno-zimowej aurze. Wszystko to tworzy gęstą i osaczającą atmosferę, która trzyma w swych sidłach niczym hazard uzależnionych.

Fabuła tej książki jest jak rzeka. Raz płynie spokojnie by po chwili przybrać na sile i wciągnąć w swoją mroczną toń. Nic tu nie jest proste i oczywiste. Tajemnice, skrywane gdzieś głęboko na dnie, wypływają na powierzchnię, by po chwili utonąć w gąszczu domysłów i niedopowiedzeń. Z pozoru prosta sprawa staje się zagmatwaną łamigłówką, która opiera się na strzępach informacji. Autorka zręcznie podrzuca tropy, mąci w głowach i popycha w wir wydarzeń. Podążanie wytyczonym przez autorkę szlakiem jest przyjemne i jednocześnie intrygujące. Pojawiające się plot twisty podgrzewają atmosferę i napięcie, co powoduję, że książka jest z gatunku tych nieodkładanych.

Kolejnym aspektem, który przyciąga do tej książki, jest kreacja głównej bohaterki. Detektyw Dobrosława Machniewicz jest postacią, która od początku budzi sympatię. Z zaangażowaniem dąży do odkrycia prawdy, jest dociekliwa i inteligentna, ale ma też chwile zwątpienia i tajemnice, co nadaje jej autentyczności. Warto poznać ją bliżej.

Podróż na Podkarpacie i podążanie za Dobrosławą okazały się strzałem w dziesiątkę. Moja czytelnicza intuicja mnie nie zawiodła. Wpadłam po uszy w nurt Wisłoka i marzę o tym, by jak najszybciej tam wrócić. Żywioły są niebezpieczne i nieobliczalne, ale przecież to właśnie do nich nas przyciąga.

Polecam!