Trzy kroki od siebie recenzja

Nie planowałam przeczytać tej książki. Przynajmniej nie w tym miesiącu. Już kilka razy o niej słyszałam, ale dopiero zobaczenie bardzo negatywnej opinii, zmotywowało mnie do sprawdzenia czy faktycznie jest tak bardzo zła.

Trzy kroki od siebie to powieść o nastolatkach chorych na mukowiscydozę. Ich życie nigdy nie było normalne, a codziennością jest branie garści leków i ograniczenie kontaktów z innymi do minimum. Szpital to cały świat. Chodź są zupełnie różni, choroba to to co ich połączyło. Ale jak można kochać, gdy każdy dotyk czy pocałunek może oznaczać śmierć bliskiej ci osoby?

Will już dawno porzucił nadzieje na wyleczenie. Gdy tylko skończy osiemnaście lat i będzie mógł decydować o sobie, zamierza skończyć ze szpitalem, lekami i drenażem. Marzy o podróżach i poznawaniu świata.

Stella wie, że powinna się trzymać od Willa z daleka. Wystarczy jeden oddech, jeden pocałunek, by jedno zaraziło drugie. Oboje są świadomi, że mogą umrzeć. Ale im więcej czasu spędzają w swoim towarzystwie na szpitalnych korytarzach, tym bardziej narzucony z góry dystans przypomina nieludzką karę.

Chociaż książka porusza naprawdę ważną kwestię – genetyczną, nieuleczalną chorobę, całość nie krąży wokół niej, a codzienności osób na nią cierpiących i relacji między ludzkich. Przypomina nam jak to, o czym obecnie w dzisiejszych czasach często zapominamy – kontakt z drugą osobą, powinno być sprawą pierwszorzędną, bo nic nam tego nie zastąpi. Czy w obecnej dobie pandemii nie wydaje wam się to bliskie? Byś może ta pozycja nie jest napisana wybitnie, ale kuje tam gdzie trzeba – sama przeryczałam większość stron. Prawidłowo, że jest stworzona w ten sposób, aby mogła przeczytać ją zarówno młodzież i dorośli. Daje wiele do zrozumienia i nawet jeżeli nie odnajdziesz tam tego, co ja, gwarantuję ci, że jeżeli masz serce poruszy cię w inny sposób.

Nawet jeżeli nie chcesz jej czytać, jest to powieść na podstawie filmu. Nie jest on długi i jest dostępny w Internecie. Obejrzyj, może nie sam, a z kimś najbliższym i wyraź swoje zdanie. Następnie doceńcie to, że macie siebie.