Dwa brakujące słowa recenzja

Po wakacjach w szkole dla niedowidzących i niewidomych pojawia się nowa uczennica, Justyna. Dziewczyna to wychowanka domu dziecka, która od razu zjednuje sobie sympatię uczniów i nauczycieli i dołącza do zgranej paczki przyjaciół. Nie wszyscy jednak entuzjastycznie przyjęli przybycie nowej koleżanki. Prymuska Iza i jej świta nie mogą znieść popularności Justyny z czym wcale się nie kryją. Nie są to niestety jedyne osoby… Krzyś Banaś, uczeń klasy i przywódca paczki do których dołączyła sympatyczna dziewczyna, nie może pogodzić się z utratą swojej pozycji w grupie. Chłopak czuje się odsunięty i rozgoryczony. Ze strony Justyny pada bowiem pomysł prowadzenia szkolnej gazety, ale takiej z prawdziwego zdarzenia. Propozycję dziewczyny entuzjastycznie przyjmują chłopcy z paczki przyjaciół. Zdradzony i niedoceniony czuję się Krzyś, który uważa, że pomysł był jego, a koledzy kilka dni wcześniej nawet nie chcieli o nim słyszeć wymigując się dużą ilością nauki i brakiem chęci do działania i pisania. Dziwny i niecodzienny zbieg okoliczności jeszcze bardziej zaognia rywalizację pomiędzy Justyną a Krzyśkiem. Rozpoczynają się zdecydowane starania tej dwójki o bycie redaktorem naczelnym „Słońca”. Już niedługo okaże się, że niechęć nielicznych znajomych nie jest największym problemem gimnazjalistki i są ważniejsze sprawy, które coraz bardziej zaczynają męczyć i stresować Justynę. W kieszeni plecaka dziewczyna niespodziewanie znajduje groźnie brzmiący anonim.

Kto jest autorem krótkich, niekiedy groźnie brzmiących listów? Czy wszystko zawsze jest tak jak nam się wydaje? Jak wygląda codzienne życie osób, które mają problemy ze wzrokiem?

Warta uwagi i polecenia opowieść o codziennym życiu osób niewidomych i niedowidzących. Akcja książki toczy się na terenie szkoły i internatu, gdzie młodzież zmaga się ze zwykłymi problemami nastolatków. Bohaterowie wykreowani przez Zbigniewa Kowerczyka, jak typowi młodzi ludzie, muszą poradzić sobie ze swoimi uczuciami, nauczyć się brać odpowiedzialność za swoje czyny i słowa, a także łączyć swoje obowiązki z pasjami i zainteresowaniami.