Powierniczka opowieści recenzja

Janice jest sprzątaczką i wspaniałą kobietą. Uwielbia zbierać opowieści innych ludzi. Najczęściej są to historie przypadkowych osób — na przykład ludzi jadących tym samym autobusem, czy też z miejsc, w których sprząta. Wszystko, co usłyszy, nabiera dla niej istotnego znaczenia, są to bowiem historie prawdziwe, wypowiedziane swobodnie, prosto z serca. Sama przekonana jest, że nie ma własnej historii. Pewna pani uświadamia jej jednak, że ona również posiada swoją opowieść i to nie jedną. Pokazuje jej również, jak skromną jest osobą i, że w życiu zasługuje na dużo więcej.

Co mogę powiedzieć o samej książce?
Książka napisana jest pięknie. To książka, o której śmiało mogę napisać, że jest o naszym życiu i naszych osobistych opowieściach, historiach, którymi lubimy się dzielić z innymi, o opowieściach, które słyszymy, wracając do domu, siedząc na ławce w parku, w biurze, w sklepie, na przystanku. To także opowieści, które trzymamy dla siebie i zamykamy je w bezpiecznym miejscu, aby ich nikt nigdy nie poznał. Niektóre historie poznajemy od początku do końca, a niektóre jedynie częściowo i sami możemy sobie je dokończyć lub pozostawić bez zakończenia. Każdy z nas ma swoje własne historie i opowieści. To my decydujemy o tym ,czy ujrzą one światło dzienne, czy pozostaną w ukryciu. I w końcu — każdy z nas zna taką osobę, która lubi słuchać naszych opowieści, osobę, która jest zainteresowana tym, co mamy do powiedzenia i przekazania. W tej książce każda kolejna strona powoduje, że płyniemy przez morze zwykłych, prostych i codziennych opowieści.

"Powierniczka opowieści" Sally Page przeprowadza nas przez historie, napędzane bohaterami, które inspirują, mają w sobie ciepło, humor i życzliwość.
Wśród tych wszystkich opowieści, chciałam bardzo poznać historię Becky, taka samo jak Janice. Następnie niezwykłą postacią w tej książce okazał się pies foksterier Decjusz. Jego myśli wprowadziły sporo humoru do książki. Przyjaźń Janice z panią B. - bardzo zaciętą staruszką, zrobiła na mnie miłe wrażenie. Ta jedna z wielu historii pokazuje, jak kobiety potrzebowały się nawzajem, nie zdając sobie z tego sprawy. Pani B. udaje się wyciągnąć z Janice, to co trzyma w sobie w środku. Pokazuje również, ze starsze osoby mają mnóstwo nauki i historii do przekazania młodszym pokoleniom. Nie zawsze jest dobrze, miło i kolorowo. Jak i w prawdziwym życiu, momentami było smutno i przytłaczająco. Życie głównej bohaterki nie jest usłane różami. Jej mąż niejednokrotnie wprowadza ją w melancholię. Janice jest zmęczona ciągłymi niepowodzeniami męża. Życie w domach, których sprząta, również przepełnione jest żalem, smutkiem. Na szczęście były też chwile budujące, które wnosiły do tej opowieści odrobinę szczęścia i humoru. Styl autorki pozwolił na stworzenie różnych bohaterów. Każdy z nich miał w sobie pewien urok, który przyciągał bądź odrzucał. Sięgnijcie po tę książkę i sami przekonajcie się, że nawet zwykłe historie są niezwykłe.