Pustka wietrzna. Polowanie na Morrigan Crow recenzja

Pustka wietrzna jest pierwszą książką z serii Nevermoor, którą przeczytałam. Mimo że swoją przygodę z Morrigan Crow rozpoczęłam od końca, z ogromną przyjemnością sięgnę po poprzednie jak i kolejne powieści autorstwa Jessiki Townsend. Zanim sama zapoznałam się z przygodami Morrigan, słyszałam o tej serii same dobre opinie krążące wśród innych czytelników. Podczas czytania nasunęło mi się wiele skojarzeń, które przez Townsend zostały wykorzystane z ogromnym potencjałem.

Początkowo ciężko było mi się wczuć w całą historię, ale mogło to być spowodowane brakiem znajomości lektury, czyli poprzednich części, które zdecydowanie pozwoliłyby mi zrozumieć wiele rzeczy w świecie Morrigan Crow. Spodziewałam się historii podobnej do Harrego Pottera i tym razem spotkało mnie pozytywne zaskoczenie. Fabuła jest zdecydowanie bardzo oryginalnym atutem tej powieści. W książce dzieje się dużo, co z pewnością nie jest w stanie znudzić czytelnika.

Ciekawą kwestią są wunderzęta, których dotyka groźna choroba. Ten wątek zaciekawił mnie najbardziej i od razu nasunęło mi się skojarzenie do bajki Zwierzogród reżyserii Richa Moore'a i Byrona Howarda. W ekranizacji jak i powieści zwierzęta dotyka tajemnicza przypadłość, która sprawia, że stają się one agresywne i zaczynają atakować ludzi. Z jedną oczywiście różnicą. W Zwierzogrodzie zwierzęta dostawały czegoś na podobieństwo wścieklizny, natomiast w Pustce wietrznej ataki agresji powodowały pewnego rodzaju zapaść, którą ciężko było czymkolwiek wytłumaczyć.

Myślę, że wszystkie książki z serii o Nevermoor są skierowane do czytelników w każdym wieku. Nie są to historie banalne, z każdej z pewnością można wyciągnąć jakieś wnioski bądź morał. O czym warto wspomnieć i co może zachęcić do przeczytania Pustki wietrznej, to zdecydowanie barwny wachlarz bohaterów. Każdy z nich jest inny, ma swoje specyficzne cechy, co również jest swego rodzaju atutem powieści. Gwarantuję, że przy tej książce nie można się nudzić, a sama Morrigan jest bohaterką wartą uwagi każdego, małego jak i dużego czytelnika.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta z portalu Nakanapie.pl, za co ogromnie dziękuję! Zawsze chciałam przeczytać Nevermoor.