Źródlisko recenzja

Źródlisko.
Gra tutaj się toczy.
O życie i o śmierć.
O zemstę, która ma spokój dać.
O rachunków wyrównanie.
Życie odebrane zwrócić musisz.
Śmierć za śmierć. Dusza za duszę.
Nie zazna spokoju ten, kto życie odebrał.
Nie będzie spał spokojnie.
Zemsta będzie za nim kroczyć, aż zamieni się w chorą grę.
Grę w olbrzymim domu źródliskiem otoczonym. Nowoczesnym i ogromne wrażenie robiącym. Tajemniczym i mrocznym.
Grę, w której stawką jest życie małego dziecka.

W tym zródlisku pośród chęci dokonania vendetty i pośród obrazu ludzkich relacji ja się odnalazłam.
Zawsze odnajduję się w książkach Ewy Przydrygi. Nie zawiodła mnie nigdy. Tym razem jednak do niezwykłego klimatu osnutego naturą, dodała jeszcze innowacyjność. Ta świeżość, modernistyczna wręcz, dodała tej opowieści intrygującego pierwiastka.

Jedno tragicznie wydarzenie zniszczyło rodzinne więzy. Nadszarpnęło je tak, że został tylko ból i wyrzuty sumienia. Teraz ta rodzina w poczuciu bezradności tkwi.
Nie można na czyjejś tragedii życia szczęśliwego zbudować.
Pobyt w klaustrofobicznym domu, utrata dziecka i walka o jego odnalezienie to kara. I czyjaś batalia o sprawiedliwość.

Są takie książki, które czytać zaczynasz i wiesz, że to jest coś twojego. Jedynego. Niepowtarzalnego.
Są takie historie, które w umysł się wwiercają. Mocno, dogłębnie i dosadnie.
Są takie opowieści, które zabierają czytelnika w świat, który zdaje się pochłaniać wyobraźnię.
Takie jest „ Źródlisko ”.

Traktuje o życiowych wyborach.
Czasami tragicznych.
Czasami trudnych.
Traktuje o uzależnieniu, któremu ciężko podołać.
Traktuje o cierpieniu, życiu w uczuciu, które przygniata, w żałobie i tęsknocie za małym dzieckiem.
O potrzebie odwetu i zemsty na tych, którzy dokonali tragicznego wyboru.
O przeszłości, która kładzie się cieniem na to, co dzieje się w chwili obecnej.
Nie można żyć w spokoju, kiedy sprawiedliwości nie stało się za dość.
Przeszłość zawsze wróci. Niepostrzeżenie. Niespodziewanie, ale wróci. I każdy rozliczyć się z nią będzie musiał. Polecam.