Zosia z Wołynia. Prawdziwa historia dziewczynki, która ocaliła żydowskie dziecko recenzja

📌 RECENZJA 📌

Macie tak czasem, że nim docenicie daną książkę musicie przeczytać ją jeszcze raz? Wrócić do niej po czasie, w odpowiednim momencie, dojrzeć do niej albo bardziej skupić na treści, formie przekazu czy zawartej treści? Przyznam z ręką na sercu, że mam tak po raz pierwszy.

Jakiś czas temu przeczytałam wspomnienia dziewczynki z Wołynia. Zosia to babcia @mmadejski który postanowił spisać dla potomnych jej historię życia. Pamiętnik został wydany przez @wydawnictwoznakpl

Gdy pierwszy raz miałam w rękach tą książkę, pisaną w formie wywiadu, nie doceniłam jej. Być może dlatego, że nie do końca odpowiada mi taki sposób przekazu. Odłożyłam ją na półkę. Poleżała tam jakiś czas, ale wciąż nie dawała mi spokoju. Miałam wrażenie, że patrzy na mnie i mówi "daj mi szansę". Usiadłam do niej jeszcze raz, na spokojnie, bez myśli w głowie "nie lubię wywiadów" i dopiero wtedy doceniłam to, co zrobił autor wraz ze swoją babcią.

Mamy tu szczery, nie udawany i w żaden sposób nie wyreżyserowany obraz tragedii małej, bezbronnej dziewczynki. Świadka ogromnej ludzkiej tragedii, jednej z najokrutniejszych zbrodni w historii ludzkości. Wspomnienia osoby, która ma bagaż doświadczeń większy niż my wszyscy razem wzięci. Mord, rzeź, przelewająca się krew, rozkładające się zwłoki czy gwałty, głód i przemoc, to nie są obrazy z dzieciństwa jakie powinna mieć jakakolwiek osoba.

Podziwiam babcię autora za ogromną empatię, ogromne serce, szacunek do innych ludzi i życiową mądrość, mimo tak bolesnych wojennych doświadczeń. A przede wszystkim za to, że wiedząc jakie są konsekwencje ratowania Żydów w trakcie wojny, nie bała się podjąć ryzyka i uratowała niewinne, bezbronne dziecko...

Zosia to bohaterka w każdym tego słowa znaczeniu. A was serdecznie zapraszam do zapoznania się z jej historią.

Historia Zosi to nie tylko rzeź na Wołyniu, to także historia ucieczki z transportu do Auschwitz i małżeństwa z żołnierzem wyklętym. To przestroga dla nas wszystkich, by nigdy więcej nie doszło do tego, by człowiek był człowiekowi wilkiem.